STRIP DART
NAALALA KO minsang nag-iinuman kami ng tropa at batung-bato na sa mga kuwentuhang paulit-ulit lang ang topic — may nag-suggest na maglaro kami ng kakaibang laro:
STRIP DART.
Simple lang ang rules na on-the-spot lang pinagkasunduan ng lahat:
- Iinom muna ng isang basong beer ang taong titira sa dart board.
- Tapos, babato ng tig-dalawang darts.
- Ia-add ang total points ng dalawang throws.
- One turn bawat player.
- Ang pinakamababang score pagkatapos ng isang round ng batuhan ay dapat mag-aalis ng isang saplot na nakasuot sa katawan.
Ala-una ito ng madaling araw. Nasa labas kami ng isang bahay. Sa isang garahe sa tabi ng kalyeng madalas daanan ng mga tao. Dahil puro lasing na, walang paki na pumayag ang lahat. Mga walo kaming tipsy na kasali sa ka-istupiduhang ito.
Unang round: Unang bato ng darts, ‘yung mga mababa ang score, nagtanggalan na ng relo, singsing, kuwintas, cellphone at sapatos. Easy. Umalingawngaw ang tawanan at alaskahan sa katahimikan ng gabing iyun.
Round two: Next na inalis ng mga natalo ay t-shirts, medyas, sinturon. Ang tawanan ang napalitan ng halakhak.
Pangatlong round: Titira na ang unang biktima na may pinakamababang iskor. Delikado ang lagay niya dahil halos hubad na siya at nakapantalon na lang– kaya ‘pag mababa ulit ang score niya, pantalon na ang susunod na matatanggal. Tawanan sa excitement ang mga naghihintay sa tira niya. Inalaska na siya nang todo.
At mahirap nga ang maging bobo sa dart.
Pagtapos ng round na ‘yun, siya na naman ang pinakamababa ang puntos. Lagot.
“Hubad naaaa! Hahaha!” sigawan ang lahat ng may mataas na iskor. Parang naging beerhouse na may illegal boldshow ang garahe.
Susunod kaya si Low Scorer sa pinagkasunduan? Sa kanya nakasalalay ang tagumpay ng palaro. Kung aayaw siya, siguradong wala nang maghuhubad na susunod.
Ang kanyang last words: “’Ta**-ina n’yo– ‘pag hindi kayo sumunod, yari kayo sa akin!” sabay hubad ng kanyang kupas na jeans.
Halakhakan ang lahat sa pagkagulat!
Sumunod sa pinagkasunduan ang loko! Tahulan din ang mga aso sa labas na parang nakikitawa dahil sa hitsura ng kawawang talunan: Maluwag ang brief niya, tabatchoy, mabalahibo na parang pinaghalong Al Tantay at Apeng Daldal ang dating.
Round four and five: Ewan kung dahil ba sa sobrang alcohol, lahat ay wiling-wili na naghuhubaran. Naka-underwear na lang ang players by this time.
Maginaw na ang hangin. Nanginginig na ang ilan sa lamig pero tawanan pa rin. Alaskahan tungkol sa mga bilbil sa tiyan, mga hindi pantay-pantay na kulay ng balat dahil sa sinag ng araw, mga nakatagong galis at mga parte ng katawang maraming balahibo kahit hindi dapat.
Round six: May taong sumisigaw sa gate! “Tao poooo! Tao poooo!”
Si Mang Cando, isa sa pinakarespetadong lasenggo ng baranggay. Pagkatapos niyang mag-“Tao Po” bigla na lang siyang pumasok sa gate gaya nang nakagawian niya tuwing naghahanap siya ng libreng alak.
Akala ni Mang Cando mga kumpare niya ‘yung mga nag-iinuman. Tatagay sana siya.
Napatigil si Mang Cando. Napatigil din kami.
Nagkatitigan ang lahat at nagtatanong sa isip: “Paano na?”
Nanlaki ang mga mata ni Mang Cando sa nakita niya.
Hindi na kami nakapag-damit.
Apat na naka-brief.
At dalawang labas ang pwet.
Mga machong-lasing na nakangiti at nakatingin kay Mang Cando.
Hubad.
Puro kami lalaki.
“YAAAAAAAHHHHH!!!” nagsisigaw siyang tumakbo palabas ng gate.
“Pu****-ina! Mga bakla! BAKLAAA!!! Patawarin kayooo!!!”
Malayo na siya dinig pa rin naming lahat ang kanyang takot na takot na pagsigaw.
Nabalitaan namin, mula noong gabing ‘yun, hindi na muling uminom ng alak si Mang Cando.
Hindi na rin kami … nag-darts.
Pero tuwing nakakasalubong namin si Mang Cando,
kinikindatan namin siya.
Sabay tawa.
(LjI0508)
MAHILIG ka bang MAGHUBAD sa FACEBOOK?
KUNG sa tingin mo sexy ka… kaya ka nagpo-post ng bikini/underwear pictures mo sa facebook?
"I'll be popular after this!"
Panoorin mo ito:
AFTER mo’ng mapanood ‘yung video sa itaas, sa tingin mo makakalusot ka ‘pag tinanggal mo na ‘yung mga pa-sexy mong litrato sa facebook?
"Oh, NO! What have I done?!!"
Panoorin mo ito:
Remember, you will eventually GROW OLD and will probably have kids.
LOVE LETTER
Dear Koya,
IT was jazz an ordinary day. The skies were clear, the birds were chipping. Ang ganda-ganda ng araw! Nasa SM ako noon at katatapos ko lang mamili ng groceries. Timing naman nasa foodcore si Angel Locsin, nagpro-provoke ng movie nya. Grabe, andaming fans, pull-packed talaga! Dahil fans nya rin ako, nakipila na rin ako. Then suddenly, out of the loo, may bumulong sa akin ng :
“Indaaayyyyy….”
Huh? It sounded like a familiar sound. Who can it be now? “Dodong!” sigaw ko. Napalakas yata voice ko. Kasi the other fans turned their backs to their behind at napatingin sa amin. Sabi ko “Sorry, I didn’t mean to be loud and proud.” Hinawakan na lang ni Dodong ang kamay ko at lumayo kami from the crowd.
“Kamusta na Inday? Do you come here open?” tanong nya.
“Bihira lang, Dodong. I’m just droppings by. Ethnic ang schedule ko eh” sabi ko. Memories came flushing in my mind. How can I forget to remember Dodong? Siya na may mata ni Piolo, dimple ni Aga, at bigote ni Rex Cortez. He’s every woman’s dreamboat. I was just starting my tour of duty kay ate noon nang unang makilala ko si Dodong. Contraction worker siya sa ginagawang bahay sa tapat namin. Naging kami for a while then after that were not an item anymore.
“Tanghali na Inday. What did you say we have lunch together?” tanong ni Dodong. “I don’t mine,” sagot ko.
Sa restaurant, nilapitan kaagad kami ng waiter. “What’s your odor sir?” sabi nung waiter kay Dodong. “Do you have porkshop?” tanong ni Dodong. “Yes sir” sabi nito. “Our porkshop with a resistance to the teeth of boast of our chef. Domestic careful selection of pork with little fat of female liking is used. The exquisite cooking which repeated trial and error and was completed. It also has healthy vegetables with salad feeling fully,” dagdag pa niya.
“And you mam?” sabay tingin naman sa akin. Hmmm.. Mukhang masarap yung porkshop. Pero I’m cutting down on my carbon kaya pinigilan ko. “I’ll just have water, thanks. Liquidate diet ako eh,” sagot ko.
Pagkatapos kumain, nagyaya si Dodong manood ng sine. Teka teka, this is going too far. Besides, it’s a long, long, way to run. “Reality chess, Dodong. May asawa na ako, si Jay. As a mother of fact, I’m happily married” pagmamalaki ko. “Di na pwede yung tulad ng dati. Sorry pero I didn’t expect you still have more feelings than I expected. I don’t want you getting the way. Past is fast. Therefore, cause and defect.” dagdag ko pa. Tumahimik sya. Parang may language barrel na namagitan sa amin. The seconds that passed seemed like fraternity. Di nagla-on, nagsalita na rin sya.
“I don’t care less!” sigaw ni Dodong.
Shocks, give me a brake! The nerd ng taong ito para sigawan ako! To think it’s his other woman that caused our separation to part. Kinabahan na ako. I felt speedbumps all over my body and was having panic attach. Tinalikuran ko siya at nagmadali akong lumakad palayo. Pero sumunod pa rin siya like a monkey on my butt. Hanggang sa makakita ako ng security guard. Biglang nawala si Dodong. “Excuse me kuya, pwedeng magtanong?” sabi ko sa mamang guard. “Of course miss, I can help you with my pleasure.” sagot niya. “Saan po ba ang exit? Could you point me to the right erection? I got lost in my eyes.” “Diretso lang.”sabi niya. “Then turn right anytime with care.” “Thanks for your corporation” sabi ko. Buti na lang nandun si kuya. Pero saglit lang, I smell something peachy. As I turned, nakita ko na namang nakasunod si Dodong! Delaying static lang pala kanina ang pag-disappear nya. “Nyahahaha! You can run but you can hide, Inday. No matter where you go, there you are!” pananakot nya.
Oh no, is this the end? This is too much, I feel degradable. My world started falling afar. Then suddenly, Jay come from behind! Dodong was caught to the act! In the matter of minute, it’s all over. I’m out of arm’s way. “Thanks Jay, my love. But how did you.?” bago pa man ako matapos, sabi niya “I was in the neighborhood. Fans din ako ni Angel eh. I heard you shout but at first I didn’t give it a thought. Pero nang makita ko kayong magkahawak ng holding hands, then I give it a thought. I know something is a missed.”
Prom then on, Dodong did not brother me again. In fact, he didn’t even sister me. As in platonic at wala na talaga. Pero kami ni Jay, heto, shoot sailing pa rin ang relationship. Lalo pa ngayon, open na kami sa isa’t isa at walang exhibitions.
I feel I’m on cloud line.
Same to you,
INDY
HOW TO Appreciate… a RAINBOW
SOMETIMES when you feel
that the world is not a good place to be
with all its complicated problems
and all your own problems
all mixed up with everyone else’s,
we are reminded that
there is always joy in the simplest of things.
That at the end of the day
the only thing that matters is
trusting that there is Someone in charge
who will take care of all our worries
and make everything alright.
CLICK THE VIDEO BELOW
and see what real happiness is all about 🙂
(Video’s loading too slow? CLICK>> THIS)
“Whenever I bring clouds over the earth
and a rainbow appears in the clouds,
I will remember my covenant between me and you
and all living creatures of every kind.
Never again will the waters become
a flood to destroy all life.”
(Genesis 9:15-16)
The WISDOM of UP Professors
FROM an antique e-mail. Still inspiring. Still very funny.
ON GRADES
“Oo, nagpapa-ulan ako ng Uno… baket? Aaanhin ko ba ’yun? ‘Di naman ako yayaman du’n.”
–Sir Atoy Navarro, Hist
Professor habang binubuksan ang isang box ng colored chalks:
“Ano ba naman ito?!” (sabay hagis sa table ng mga dark colored chalk)
Class: (Tahimik na nagmamasid)
Professor: “Class, sulatan n’yo ang manufacturer ng chalk na ito. Sabihin ninyong tanggalin na ang mga walang kuwentang kulay na ito: Brown, Green at Violet. Alam ba nilang hindi ito nakikita sa board? Convince them!”
Class: (Tahimik at nagulat)
Professor: “Sino man ang magsusulat +.25 sa Final Grade!”
Class: “Yahoooo!!!”
Isang Valentine’s Day:
“Ano ba ‘yan? Students ba kayo ng UP? Bakit ang bababa ng scores ninyo? Siguro wala kayong date ngayong Valentine’s kaya ganito kayo? Losers!!! When I was your age, I had a date. Hindi ba naapektuhan ng UP Fair euphoria ang grades ninyo? Parang hindi kayo masaya…” (sabay tapon ng quiz papers sa sahig). “I won’t record this. Go and find a date.” (sabay walk out ng classroom)
—Sir Doliente, BA.
Student: “Sir, nagbibigay po ba kayo ng partial points?”
Professor: “Hmmm… if I see partial wisdom.”
ON EXAMINATIONS
Professor to Class:
“I don’t give surprise long exams. All exams are announced. Kaya today I’m announcing, ‘Class, mag-e-exam tayo! NGAYON NA!’”
–Ma’am Chei
“Don’t take the Bar Exam and yourselves too seriously. Baka mabalitaan na lang naming, nag-o-oral summation kayo sa Luneta. O lumulutang-lutang sa Pasig River. Enjoy yourselves. Relax. At habang nag-re-relax kayo, read at least 15 hours a day. Mag-relax ka habang nag-babasa. Mag-relax ka habang nagme-memorize.”
“’Pag nananaba ka sa oras ng exams, ibig sabihin hindi ka papasa.”
–Anonymous Prof
“Kahit magpakamatay ka pa, ‘di mo masasagot ‘yang problem set na ‘yan—dahil wala ‘yang sagot. Hahahaha!”
“Mamatay na ang mangopya… at ang hindi maka-100—BOBO!”
–Hist Prof
Professor habang umuulan sa labas during a hard final exam:
“Ang lakas ng ulan. Ayos ‘yan, at least hindi halata ‘pag umiiyak.”
–Sir Agapito
ON STUDYING
Commenting on a thesis of a Senior Student:
“’Yang thesis mo… mamamatay ka! Mamamatay ka!!!”
–Dr. Llanes, UPM
Professor: “O, meron na ba sa inyong nakapunta sa pinakabagong Mall ng Metro Manila?”
Class: (Super-tahimik)
Professor: “Anoooo?! Puro na lang ba kayo aral? Aral lang kayo nang aral—wala kayong kapupuntahan sa kaaaral n’yo!”
In a class with one meeting left in the Term:
“Okay class, next week, we start the lecture proper.”
–Ma’am Vitriolo
Professor to Student:
“Running ka ba for Summa?—Mapapagod ka lang.”
Professor to Grad Student during a Thesis Defense: “Are you familiar with the book written by (name of the author)?”
Grad Student (kinakabahan): “Y-yes, Sir.”
Professor: “Okay. Ano ang kulay ng cover ng book na ‘yun?”
ON LOUSY STUDENTS
“Anong molars? You don’t say molars, because it’s an adjective! Do you say ‘Beautifuls’?”
–Ma’am Liao commenting on a student’s grammar
Professor to a freshman who would not stand up during recitation:
“Stand up, Miss — so that we might see the contours of your body. (Student stands) … Wow! Rape-able!”
“Sa mga taga-UP lang ako bilib, eh. Papasok sila sa Law School na hindi disoriented. Bilib ako sa study habits ng mga batang iyan. Some of them look like they eat kamote three times a day. Pero ang utak nila, hindi ututin!”
Professor to a noisy class:
“Bakit napakasaya ng klase n’yo?! Pwede bang maging sad naman kayo? 5 minutes of sadness—starting right now!”
Professor to a class na ayaw mag-recite:
“Wag kayong mahiya. You have nothing to lose but your face!”
–Geo11 Prof
“It’s okay to smoke in my class. As long as you don’t breathe it out.”
–Dr. Obsioma, Biodiversity
Professor to a student with braces:
“Ayan, hindi ka na makasagot. ‘Yung bakal sa ipin mo, naapektuhan na ‘yung pagsasalita mo.”
–Sir Tiamson, Span 11
After the first hour of a three hour lecture on Taxonomy:
“Class, gising pa ba kayo? Mukhang inaantok na kayo, ah. I understand… pati nga ako, inaantok na rin.”
–Dr. Gapud
Professor after giving a joke related to his lecture topic:
“’Yung mga hindi natawa sa joke ko, REPEATERS kayo ano? Narinig n’yo na kasi ‘yang joke na ‘yan. Sorry kayo. ‘Yan lang ang joke ko.”
ON BEING HUMAN
“The human body is 70% water. Kaya wala kayong kasaysayan lahat. ‘Pag may kaaway ka, sabihin mo sa kanya, TUBIG KA LANG!”
– Dr. Recio
“Try everything once, except incest.”
–Sir U Eliserio during a Creative Writing Class
“Nasa bandang gilid ang fallopian tube. Kaya kung gusto ninyong magka-anak ng asawa ninyo, dapat nakatagilid kayo habang gumagawa.”
–Ma’am Maggie, Zoo 10
“Yes, class—I AM GAY! I’m so gay I could show you my penis because it is but an accessory to my body.”
–Jean Navera, spcm 1
“Look at me. I’m 43 years old pero ang lakas-lakas ko pa. Kung walang gulay kakain ako ng damo. Kung walang tubig, mag-iipon na lang ako ng laway.”
“Birds of the same feather, FLOCK together… don’t forget the ‘L’”.
–SocSci Prof
ON RELATIONSHIPS
First day of Classes:
“Kung may boyfriend o girlfriend kayo na hindi taga-UP, hiwalayan n’yo na ngayon pa lang. Walang kapupuntahan ‘yang relasyon n’yo. Dahil hindi kayo magkakaintindihan. ‘Tapos ‘yung mga anak n’yo, magiging bobo. Gusto n’yo ba ‘yun?”
“And girls, ‘wag kayong kukuha ng boyfriend diro sa UP. Pare-pareho tayong mahirap dito. 80% of the child’s intelligence comes from the mother naman, eh. And guys, ‘wag kayong kukuha ng bobong babae. Kahit matalino kayo, magiging bobo pa rin ang mga anak n’yo.”
ON POWER
Professor : “Many people believe that we psychology professors can read minds… (Silence). Actually, we can.
Students: “Weh… sample…
Professor: “Right now, you think I’m bluffin.”
–Ma’am Chei Billedo, Psych
“Nu’ng freshie ako, atheist ako. Pero ‘pag nasa bahay, nagro-rosary kami ng nanay ko. Eh, kung magalit sa ‘kin ‘yun.”
–Socio 11 Professor
“Class, gusto ko kayong i-train na mag-English. So, when you’re here in my class, magsalita kayo ng English. Ako lang ang exempted dahil matanda na ako, at ako ang teacher!”
Prof to a student asking if he can sit in:
“We only accept members of a certain minority group in this class. For example, gays are part of a minority group. Bakla ka ba? If you admit that you are, then I’ll let you sit in.”
–Prof. “Hail to the Chair”
“The more wisdom you obtain, the more you should shut your mouth. This is because the more you learn, the more you realize that there are even more things that you do not know. The true mark of an idiot is a loudmouth. The true mark of a wise man is humility.”
–PI100. Puta, Best Prof sa CAL
ON OTHERS
Professor commenting on other Universities:
“Class, kaya ang mahal ng bayad sa mga professors sa ibang school kasi ang bobobo ng mga estudyante du’n. I used to teach in XXXXX at lumuluha talaga ako ng dugo bago maintindihan ng mga students ‘yung mga sinasabi ko. Ang mahal nga ng bayad, magkakasakit ka naman sa panga sa kauulit ng lessons. ‘Wag na lang. Dito na lang ako sa UP, et least, nagkakaintindihan tayo, ‘di ba?”
–Dr. David
Student: “Sir, pwede po bang maki-sit in ‘yung friends ko?”
Professor: “From what school are they?”
Student: “St. Scho po.”
Professor: “Go ahead. So they’ll realize what they’re missing.”
“Class, Chinatown is not in China. And Ateneo De Manila University is not… a university.”
–Prof name withheld upon request
“Si Mirriam, crush ko ‘yun dati. Muntikan na kaming maging kami. Kaso nasiraan siya ng ulo kaya ‘yun iba ang napangasawa ko.”
–Old UP Prof.
“Bilib ka kay Alan Peter Cayetano? Eh, ang bababa ng grades nu’n?!
–Ex-Prof ni Alan
ON LEAVING
“When you graduate, then you begin to live!”
–Dr. Jimenez, Psych 118
“To tell you the truth, I don’t much. I only know enough to teach my classes.”
–UP Socio Prof
thank you kay http://bonggaboom.multiply.com/journal/item/35
at sa photo ng http://www.worldendeavors.com/main/programbrochure/programid/38
GROCERY ng mga BALIW
(ely m.)– SA pagpasok ng 2010, maraming mga bagay na dapat nang ibahin, alisin at itapon kasama ng 2009.
Sa paborito naming grocery, sinadya kong kausapin ang may-ari upang bigyan siya ng suhestiyon tungkol sa ilang produkto na kanyang ibinebenta sa kanyang tindahan.
Sabi ko sa kanya, mas makakatulong kung iibahin, aalisin at itatapon na niya ang mga ito sa mula sa kanyang grocery dahil hindi ito nakakatulong sa pagpaparami ng kanyang mga kliyente.
Muntik na nga naming i-boycott ang kanyang tindahan dahil marami sa paninda niya ang nakakainsulto.
Ito ang ilan sa mga produktong sa tingin ko’y nararapan na niyang tantanan:
FIESTA POKPOK (breaded chicken)– Binatukan ako ng isa kong kaibigan nang iregalo ko ito sa kanya noong nakaraang Pasko. Nainsulto raw siya. Ano raw ba ang gusto kong palabasin. Nakalimutan ko kasing dati nga pala siyang Japayuki. Hangang ngayong Enero hindi pa kami nag-uusap.
GERY SALUUT (chocolates) — Hindi lang ang kaibigan kong Japayuki ang nagagalit sa akin ngayon, kundi lalo na ang bestfriend kong si Gery. Laking pagkakamali ko nga nang ito ang iniregalo ko sa kanya sa aming exchange gift last December dahil pagkatanggap na pagkatanggap niya nito, nagkaroon bigla ng epidemic ng Bird Flu sa baryo nila. Siya nga ang sinisisi ngayong nagdala ng virus sa liblib na lugar na ‘yun pagkatapos niyang ipamigay ang mga tsokolateng ito sa mga kapitbahay nila.
BIG SHEET (dried sea weeds)– Noong binili ko ito, tuwang-tuwa ako at masarap naman talaga siyang papakin. Nakatatlong pakete yata ako. Laking gulat ko na lang dahil pagkatapos noon, tatlong araw din akong sinumpong ng constipation– hindi nga ako matae. Bakit? Kasi hindi magkasya ang size ng ebs ko papalabas sa butas ng pwet ko. Importante talagang intindihin ang “title” ng bawat kinakain natin.
POO (chips) — Ito ang nakita kong solusyon sa aking constipation problems dahil sa pagkain ng “Big Sheet”. Isang linggo akong kumakain ng “Poo”, mula Pasko hanggang Bagong Taon. Epektib naman ang produktong ito. Mula nang kumain ako ng “Poo”, hindi ko na nga kinakailang umire tuwing ako ay magpu-“poo”. Kusa na siyang lumalabas. Parang bukas na gripo. Advice ko lang matapos ninyong kumain nito, bumili na rin kayo ng maraming Modess at Whisper at mahirap ngang pigilan ang “cycle” ‘pag nagsimula na siyang tumulo.
BAWAL (kainin) — AT LEAST, sa fish section ng grocery naging honest ang may-ari to advice us kung ano ang pwede at “BAWAL” kainin. Nilampasan ko na nga ang area na ito at naghanap na ako ng ibang mabibili.
BULL FROG — Wala kaming mabiling Chicken or Ham noong New Year’s Eve kaya ito na lang ang ti-nurbo namin. Masarap pala kumain ng palaka habang umiinom ng Kopi Luak. What is Kopi Luak? Click THIS.
TRANSMORPHERS 2 — Sino ba naman ang hindi nase-sexy-han kay Megan Fox? Si Megan nga lang ang dahilan kung bakit ko pinanood ang “Transformers”. At inabangan ko talaga ang pagpapalabas ng Transformers 2. Kaya nang makita ko ito, binili ko agad. Kaso, hindi na naman nga ako nagbasa ng label– ibang pelikula pala ito. After wasting two hours watching this piece of sheet waiting for Megan Fox to appear, noon ko lang naintindihan ang ibig sabihin ng tag line na nasa cover ng (pirated) Blu-Ray Disc na ito: “Even the most dedicated Bad Movie fans will have difficulty slogging through this one”. And worst– wala nga si Megan sa pelikula.
AIR CORPSE (t-shirt) — IREREGALO ko sana ito sa kaibigan naming kapitan sa US Air Force. Mabuti na lang may nakapansin sa diyaskeng spelling na itinatak sa t-shirt. Imaginin n’yo na lang, idedestino siya sa Middle East at nakasuot siya ng ganito?
SUMMER VACATION (tour package) — SINO nga ba naman ang hindi matutuwa sa regalong ganito: Isang Summer Vacation Tour Package going to Singapore? Okey na sana, kaso ang sama ng mensahe sa ibaba ng poster. Kayo ba magpapa-schedule pa sa “departed” date na naka-post on this summer trip? Bagay na bagay nga ang package tour na ito kung balak ninyong bilhin at isuot ‘yung AIR CORPSE t-shirt sa itaas. Hahaha!
J.CO’s J.PoPs “Has Born” ! — PAGLABAS namin sa Grocery ng mga Baliw, napadaan kami sa isa J.Co Doughnut Store. May bago pala silang produkto: ang “baby donuts”. Nang mabasa namin ang tag line sa display shelves nila, naengganyo na kaming bumili. Tamang-tama itong pansalubong sa bagong taon — dahil 2010 Has Born!
Happy New Year sa lahat ng readers ng scannedthoughts!
Let’s continue scannedthoughting each other in 2010!
PHOTOSHOP vs. PORNO
I’VE always wanted to be a collector but I couldn’t decide what to collect.
I do have a criteria:
Should be cheap.
Should be something I like.
Should be worth more than what I paid for in the future (at least to some ignorant fool).
I wanted to collect comicbooks at first (I just love ’em covers) but they are so expensive. Plus you meet these collectors who look at you like “Who the hell are you trying to ask for X-Men No. 1? You don’t even look like you can afford it!”
Well, they’re right. I did look like the ignorant fool. Good thing they didn’t like me, though. At least it prevented me from being a member of a society of men who cling on to pre-adolescent obsessions. So, I moved on to a more mature preoccupation: Adult Magazines.
It’s definitely a toss up between Hefner’s Playboy or Flynt’s Hustler. Both get my tick mark for being “something that I like” and might be “worth more than what I paid for in the future.” But just like having a mistress from a whorehouse, maintaining this kind of erotica collection will be hard to sustain financially. They’re like hot coal in your pants, burning a hole in your pocket at first, then giving your thigh a third degree.
Living in a third-world country sometimes limits your choices to third-rate materials. Yes, compared to the first two, FHM isn’t really scorching hot. But it’s still warm enough for those cold, rainy nights. And when I started my old collection, around the first months of 2000 AD, believe it or not, back then it had a retail price of 100 pesos (roughly 2 USD before the recession)– unbelievably cheap like your friendly neighborhood pokpok. FHM didn’t burn my pocket but filled its corners with something else. Like an old Van Morrison song, it filled my heart with gladness and took away all my sadness. Because like it or not, being an FHM subscriber meant I am now officially a collector. (Hah!)
I enjoyed being a collector. Nothing beats getting your freshly printed, plastic covered copy every month before mere mortals who buy their copy from the newsstands. I enjoyed the freebies you get in between the pages, like beer coasters, bookmarkers, and once, even a CD of Patricia Javier’s first and last attempt to get a singing career going.
I enjoyed reading all the informative articles it provided, the friendly banter between the editor Eric Ramos, FHM’s intelligent readers (like me, I assumed) and the people who think publishing a magazine like this is a big slap to Filipino values. At least, I thought, a little spanking will help some of us remember that we did have some. Values, I mean.
I also enjoyed the ladies of FHM. I’d be an obvious fag if I didn’t mention this. It’s really like having a different girlfriend every month. A girlfriend who’s a 10, but willing to take her clothes off just to please lil’-ol’-loser-me.
My relationship with my FHM girlfriends (coupled by my sudden fascination with anything Nivea) went on, and on and on… until.
I noticed something peculiar: All my girlfriends in between the pages of my one and only collection are missing their… nipples?!
I couldn’t believe it myself. But then, if a girl’s chest is covered only with an actual fisherman’s fishing net, logic says there should be a prune or two showing in between the strands somewhere–yet, there was none!
A picture of a model in dripping wet t-shirt should at least have a shadow of a black sago, right? Wrong. The sago, nor its shadow is disappointingly not there. I’m no expert in CG but I’ll know a photoshop layer- masking trick if I see one.
Like what my Science teachers have taught me… I therefore conclude that the nipples have been erased! (Duh?)
To support this hypotheses, I started scanning the rest of my collection and discovered that the missing nipples mystery started only in the last quarter issues of FHM 2000. Meaning, the first batch were yummier than the last batch which tasted a bit stale if you ask me.
That’s when I decided I had to stop collecting repressed versions of my fantasies. Who would want a censored version of a supposed attempt at erotic art. It definitely violated FHM press freedom, the models’ freedom of expression, and of course, my human rights. Also, my human lefts. For there were times I did use both right and left.
The December 2000 ish was the last time I held an FHM mag. I wanted to write to Eric Ramos to tell him the jig was up. But he resigned before I got to writing a scathing letter. I think he was as principled as I am that a man’s magazine has got to do what a man’s magazine should do: tickle our funny bone and boner. To this single act of courage against the powers that be, I salute Eric Ramos for blazing the trail and starting a revolution in men’s magazine.
The FHM year 2000 started with a bang with Eric and ended up with a ffttt with a wannabe. The fire blazed, fizzled and then it was gone too soon.
My FHM January to December 2000 collection of nipple-less models has now started its own collection of… dust.
It looks cheap.
I don’t like it anymore.
And you might see it on Ebay next week. (aLjI08)
“BAGETS” baduy but BELOVED
PARA sa akin ang pelikulang “Bagets” ng Viva Films ang pinakakorning pagsusuma ng buhay-tinedyer noong Dekada ’80. Sa sobrang kakornihan nito, natatawa kami ng misis ko tuwing napapanood namin ito sa cable TV. Natatawa pero nagno-nostalgia. Guilty pleasure, ‘eka nga.
Sunod usong-Bagets din kasi kami noong 1984 (edad-kinse kami noon). At unti-unti kong nadi-discover sa mga kuwentuhang-inuman kasama ng mga kaedad ko ngayon (kuwarenta na kami) na nasaan ka man naroon sa ‘Pinas noong pinalabas ito sa sinehan, malamang pa-bagets-bagets ka rin.
‘Eto ang “Ultimate Bagets Quiz” . Kung alam mo ang karamihan sa mga sagot sa tanong na ito, itanggi mo man, ikaw din ang magbibisto sa tunay mong nakaraan: (ANSWERS are at the end of this piece.)
1. Sino ang kumanta ng theme song ng “Bagets” na may linyang “… I’m growing up, getting down, putting my both feet on the ground…”? Diabetic siya.
2. Sino sa limang castmembers ng “Bagets” ang nakasalamin? Vice Mayor na siya ngayon.
3. Sino ang pinakamatandang miyembro ng cast “Bagets” na sa tunay na buhay ay pinakasalan ang ka-love team niya sa pelikulang ito?
4. Sino ang ka-loveteam ni JC Bonnin sa pelikula?
5. Ano ang title ng dance anthem ng pelikula? Sinasayaw ito sa pamamagitan ng pagse-shake ng isang nakataas na braso, closed fist ( a la flying Superman), at ang isang kamay naman ay nakatapat sa tenga?
6. Ano ang sinasakyan ni Herbert Bautista noong nakilala niya si Jobelle Salvador?
7. Paano namatay ang karakter ni Yayo Aguila?
8. Anong kanta ni Raymond Lauchengco ang background music sa date sequence nila ni Eula Valdes?
9. Dalawa sa limang “Bagets” ang walang ka-date sa prom night sequence ng pelikula. Sino sila?
10. Sinong foreign singer ang ina-idolize ni Aga Muhlach sa movie?
MGA SAGOT:
1. Sino pa, di si Gary Valenciano. At kung alam mo ang title nito– “Growing Up” — malamang alam mo rin ang buong lyrics.
2. Si Quezon City Vice-Mayor Herbert Bautista.
3. Si William Martinez. Kinailangan siyang isama dahil siya ang pinakasikat na heartthrob noon. Malaking risk kasi ang pelikulang puro bago ang artista kaya hiniram siya from Regal Films. Ka-loveteam niya ang misis niya ngayong si Yayo Aguila.
4. Si Chanda Romero. May-December affair ang drama nila.
5. “Just Got Lucky” ng Joe Boxers. Hanggang ngayon ito pa rin ang isa sa most identified dance step ‘pag Dekada ’80 ang topic.
6. Bisekleta ang sinasakyan ni Bistek nu’ng makita niyang nagdidilig ng halaman si Jobelle. Nahulog pa siya nang ma-love at first sight siya sa dalaga. Falling in love, literally.
7. Namatay sa car crash ang karakter ni Yayo. Nakipag-drag race kasi si William habang angkas siya sa kool na kool nilang dune buggy.
8. Ang walang kamatayang “So It’s You”. Highlight ng sequence na ito ang pagkanta ni Raymond na naka-black tux siya at si Eula naman nasa gitna ng isang malaking staduium (Rizal Memorial?) at nakasuot ng pang-Santacruzang gown. Surreal.
9. Sina Aga (dahil may asawa na ang love interest niya rito na si Baby Delgado) at si Herbert (dahil sa ending pa ng pelikula niya mapapasagot si Jobelle dahil akala niya boyfriend nito si Mon Alvir– pinsan pala).
10. Sino pa, si Michael Jackson. Sumayaw pa si Aga ng “Wanna Be Starting Somethin” na tuluyan nang nagpabaduy kay Michael Jackson sa mga Pilipino.
REFLECTION:
Kung napangiti ka ng 8 out of 10 questions dito at alam mo ang sagot mentally (kahit ayaw mong sabihin verbally), naki-“Bagets” ka rin pala noon. At malamang hanggang ngayon, naggi-gel ka pa rin. May nakatago kang Topsiders na pang-driving (lame excuse). At ‘pag natutuwa ka sa sinabi ng isa mong kausap, sasagot ka ng “Nice one! (Sabay apir.)
Kung napag-isip ka ng 5 out of 10 questions dito at habang sinasabi mong “Oo nga, no. Naalala ko na,” closet-“Bagets” ang tawag sa’yo. Pilit mong kinakalimutan ang ’80s. Kasi siguro wala kang kabarkada noon. O wala kang naging boy friend o girl friend. In short, kulang sa pagkabata.
Kung wala kang alam (0 ang score mo), you need to see this flick.
You’re either too young or chromosome ka pa lang noong pinalabas ito:
part 1: http://www.youtube.com/watch?v=-fpftOPjJ3I&feature=related
part 2: http://www.youtube.com/watch?v=4PfzlII0L4Y&feature=related
part 3: http://www.youtube.com/watch?v=johse1ryNh8&feature=related
part 4: http://www.youtube.com/watch?v=_VJ4JKRXPOs&feature=related
part 5: http://www.youtube.com/watch?v=DGtDqN0gvo0&feature=related
THE REST OF THE MOVIE: Kayo na ang maghanap sa YouTube
(at magpasalamat tayo kay JONETTE salamat sa pag-a-upload ng klasik na ito)
Para maunawaan mo kung bakit may mga pag-uugaling baduy ang parents mo or mga nakakatanda mong kapatid, panoorin mo ito dahil ganito sila noon. Baduy na talaga… pero kool.
Nice one!!! Apppiiir!
(aLjI05)
TATTOO or FALSE
(by ely m.) I also call this entry: “It’s easier to write in English as long as you don’t care about grammar and spelling.”
I HAVE always wanted a tattoo.
When I was 24, I planned to get one to match my Eddie Vedder hair (yes, it was the ‘90s).
But then I also needed an office job, so the hair had to go and without that as an accessory, getting a tattoo would have been pointless.
I was either going to be a rocker for the rest of my life or just be my geeky old self.
That was 16 years ago today and I have remained a geek.
But I haven’t scratched out “get a tattoo” from my “to-do-list”.
To celebrate my 40th summer, I’ve decided that this is definitely the year.
I was on my way to the tattoo shop when I had this awful toothache.
It was aching like mad; I had to change my plan and went straight to the dentist.
She said I have an infracted tooth that’s pushing against my gums causing this terrible ache.
She said I need tooth extractions—that’s extraction with an “s”—meaning more than one.
If I remember correctly I only have two gum teeth left. So, they both had to go.
How the hell am I going to chew now?
She said she will make for me some dentures.
Or, if I was against that idea, I can just keep my infected tooth and wait for my cheeks to swell.
That totally isn’t cool.
So, choices: A cool tattoo on my arm or an aching bloated face?
Suddenly, I was back in the ‘90s.
I had tears in my eyes when I said, “Make me some dentures… please.”
She made some molds of my teeth using this green plaster and told me my new dentures will be ready in a couple of days.
“This really is not cool,” I told her while shaking my head in disbelief.
“There’s a way to make it cool,” she answered.
“Put some water and ice in a glass…
“And dip your dentures in it overnight…
“That will make it cooler…
“Happy birthday, old man.”
(photo from castlerockdental.com)
Ang NAWAWALANG photos sa ELLAGANDA.COM
(ni Ely M.) MAY isang blogger na nagtanong:
“AANHIN PA ANG DAMO KUNG PATAY NA ANG KABAYO?” << < click!
(strangely, hindi ma-download ang photos ni ella sa site niya. kaso kumalat na sa emails– see below)
May isang presidente na sumagot:
“LUZON RELIEF CARAVAN’S DELAY IRKS ARROYO” << < click!
May presidential-alalay na nagngitngit:
“DSWD CRIED FOUL OVER ALLEGATIONS OF HOARDING.” <<< click!
‘Yung mga biktima???
NAGDASAL NA LANG. <<< click!
So, where’s the…
PHOTOS (they did not want you to see) AND CAPTIONS BY ELLAGANDA?
Ito po– kayo na ang humusga:
NOTE from ELLA: “Pinagbawalan kaming kumuha ng photos. I wonder why…”
“Parang haunted warehouse ang dating…”
“Daig pa ang Divisoria sa dami nang naka-stack na kaldero…”
“Halos matakpan na ang bintana sa dami ng mga kahon…”
“Umabot na hanggang kisame ang stack ng mga kahon… Imported Coleman Camp Pads from the USA… Hindi ito kasama sa mga ni-repack namin.”
“Mahiwagang mga kahon from Japan Aid… Hindi rin ito kasali for repacking… ‘Imported’ is not included we concluded….”
“Imported pork and beans from Spain… Sorry hindi pa rin included…”
“Let’s take a look at what a victim will get… Kaldero ang unang ilalagay sa sako. Sabong panglaba at sampung lata ng sardinas sa ilalim. Siyam na sabon sa gilid ng kaldero. LOCAL GOODS lahat siyempre…”
“Tapos papatungan ng tuwalya, SANITARY napkin. Tatlong rolyo ng kumot. Blue water jugs (see first photo). Last but not the least, lalagyan ng dalawang banig.”
“Wow! May bagong shipment na naman…”
Sana eleksyon na…
Sana Pasko na…
Para mapunta na sa mga biktima
‘Yung matagal nang ibinigay para sa kanila.
The OFW secret RADYO
(by Ely M.)“BANGUN!” ang malakas na sigaw ng radio namin kaninang umaga. For a second akala ko nagising akong bigla na nasa Pilipinas ako at nakikinig ng DZRH. Kaso ang karugtong, eh: “Apa kabar, Bapak-bapak dan Ibu-ibu?” (roughly translated “How are you, Gentlemen and Ladies?”). Nanlaki ang tenga ko habang nakangiwi. Nasa Indonesia pa rin pala ako. Indonesian radio pa rin ang umaalingawngaw. OFW pa rin ako.
Pareho lang nga pala ang meaning ng “bangun” in Tagalog at Indonesian. So, ‘yun na nga ang ginawa ko; bumangon na ako at na-miss ko na naman ang Pinas.
Habang nagkakape, bigla kong naisip, “Alangan namang walang online radio ang DZRH?
I’m one believer that the Internet was created by the Supreme Being to make His people happy-er. Kaya imposibleng wala, ‘di ba?
Humangos akong nakangiti papunta sa aking laptop at nanginginig na nag-type sa Google ng keyword na “DZRH “.
Among the Top 3 na lumabas, ito ang nakatawag ng atensyon ko:
DRZH– 666 AM Manila – Listen Online <<< CLICK THIS NOW!
May word doon saying “LISTEN”.
I clicked it.
At maluha-luha ako sa tuwa: MAY DZRH NGA ONLINE! Streaming in Live Tagalog! Loud and Clear!
Hindi lang ‘yun. In the same website you can get all other AM and FM Radio Stations!
http://radiotime.com/region/c_101036/Manila.aspx << < CLICK THIS, TOO!
Sa FM. I tried NU107, RX93, MAGIC 89.1 at DWLL– Works fine!
Sa AM, sinubok ko rin ang DZMM (Kapamilya) at siyempre, DZBB (Kapuso) para balanced news. Ayus rin!
“Is this my lucky day?” asked the cheapskate in me.
Hmmm… Meron kayang free live streaming ng Philippine TV Shows? (ang mahal kasi ng TFC at GMA Pinoy TV ‘kala n’yo)
Naghahanap pa rin ako.
So far, wala.
But, I found these sites:
http://www.pinoyonline.tv/2009/07/gma-online-live-streaming.html << CLICK THIS QUICK for GMA-7!!!
http://www.pinoyonline.tv/2009/07/kapamilya-online-tv-streaming-abs-cbn.html<< CLICK THIS QUICK for ABS-CBN 2!!!
Works like Tivo.
From A-Z. ‘Yung past shows ng Dos (from Agimat Series: Tiyagong Akyat to Wowowie) at Siyete (from 24 Oras, Eat Bulaga, hanggang Zorro) meron sila. You have got to try it.
But also promise to keep these sites a secret for the sake of your kababayans abroad.
Alam n’yo naman kung gaano kahigpit ang corporate side ng mga istasyong ito.
‘Pag nagkabistuhan: Bye-bye Freebies!
At tuwing umaga mabubuwisit na naman ako sa sigaw na “Bangun” in another language.
BAKIT may TAMBOK sa aking PANTALON?
(Ely M.) KUNG bibilangin mo ang lahat ng bagay na nakasabit sa katawan mo araw-araw, magugulat ka sa bigat ng daigdig na pinapasan mo.
‘Eto ang mga nakabukol sa pantalon ko:
Sa kaliwang bulsa ng aking pantalon:
- SUSI– napakaraming susi na hindi ko alam kung para buksan ang alin. Basta as far as I can remember, isa dito ay susi ng bahay namin.
- KENDI– Stork, Mentos at isa pang kulay Cherry na wala nang balot na nakadikit na sa bulsa. Tawag ko dito “emergency snack” lalo na kung matagal ang biyahe at walang fast food na madadaanan.
- COINS– Napakaraming barya na kung bibilangin ko, siguro kulang-kulang 50 pesos ang katumbas(kung iku-convert into pesos). Sa sobrang dami, minsan tinatanong na ako ng mga kaibigan ko kung may luslos daw ba ako.
Sa kanang bulsa ng aking pantalon:
- 2 USB– Mga impostanteng files na kung ipi-print lahat ay makakapuno ng dalawang steel cabinets.
- RESIBO– Ng kung anu-anong mga bagay na binili, ginamit, kinain ko at oo ‘yung iba dito, napulot ko lang sa kalye << save the earth ‘eka.
- CELLPHONE– Kung saan naka-record ang aking non-existing social life. At dahil lumang model at sobrang laki nito, madalas itong napapagkamalan ng mga babae as my “talong”. I wish.
Sa kanang bulsa ko sa LIKOD ng pantalon:
- WALLET lang– Pero hindi ganu’n kasimple dahil narito ang …
- Mas maraming RESIBO– Dito, nakatupi pa ang lahat. Ito ‘yung mga resibong may nakakabit na “memories” (kung sentimental ka, you know what I mean). “Ah, my FIRST foot massage…”
- 5 ID CARDS– 1 from college, 1 PRC Card, 3 lumang IDs galing sa tatlong huling kumpanya na pinagtrabahuhan ko. Yes, I did not surrender them. What can I do, eh, sa naiwala ko, eh.
- 3 MEMBERSHIP DISCOUNT CARDS– Mula sa groceries hanggang video rental at Timezone.
- 2 CREDIT CARDS– Ito ang pinakamabigat dalhin, lalo na pag singilan na.
- 2 E-LOADS– Mahirap nang maubusan habang naglo-long distance.
- 1 CONDOM– Mahirap nang mapalaban habang nasa long distance.
- 1 TOOTHPICK– Hindi kasi kasya ang toothbrush sa wallet.
- POST ITs– Na iba-ibang kulay. Isa sa Post-It ko ay may nakasulat: “Throw all of these Post-Its away!”
- TISSUE PAPER– Kung saan nakalista ang iba’t ibang phone numbers ng hopefully “cute girls” na hindi ko na matandaan kung saan ko napagkikilala. ‘Pag walang magawa, pinapahiran ko na rin ng kulangot ‘yung bawat sulok ng tissue paper kaya medyo yellowish na ito.
Sa kaliwang bulsa ko sa LIKOD ng pantalon:
- Isang malinis na puting PANYO (strange, but true!)
Isama n’yo na riyan ang actual weight ng isang lumang Levis 501, more or less mga dalawang kilo siguro ang bigat ng lahat.
Pantalon ko pa lang ‘yan.
Kaya nga tuwing gabi, pag-uwi ko galing trabaho na pagod na pagod sa maghapong kaka-chat, este…. kakagawa ng “customer’s files”, dahan-dahan akong lalakad papasok at tatayo sa gitna ng aming malamig na kuwarto…
luluwagan ko ang aking cowboy belt
at dali-daling itataas ang aking dalawang braso…
sa sobrang bigat ng aking pantalon, automatic na itong dadausdos pababa mula sa aking beywang tungo sa aking mga tuhod.
Titingala ako sa kisame
at ng gaya ni Mel Gibson sa “Braveheart” nu’ng kinoronggo na siya sa puwet ng isang steel rod…
sumisigaw ako ng nakakabinging…
(photofrom: www.getreligion.org … Note: Hindi ako ‘yung nasa pic. Maputi ang legs ko.)
Mahirap MABUHAY ‘pag WALANG CABLE
(Ely M.) Bago ako nag-abroad I was an idiot to think na pare-pareho ang palabas sa TV kahit saan ka pang lupalop ng mundo mapadpad—Mali. Kahit naka-cable ka pa, iba’t iba ang programming ng bawat bansa para sa same cable channel. Tailor made ito sa taste ng mga tao sa bansang tinitirhan mo. So, ang mga pelikula sa HBO sa States ay iba sa movies ng HBO Asia (kasama dito ang ‘Pinas).
Ang bad trip niyan kung wala kang cable sa labas ng Pilipinas—kasi hindi mo ma-afford. Ang mahal nga ng cable service dito sa abroad. At ang pinaka-baddest trip ay kung hindi nag-i-English ang citizens ng bansang kinalulugaran mo. You’ll get the worst kind of “free” shows sa local channel nila.
Nu’ng bagong salta pa lang ako dito sa Indonesia at wala pa kaming cable, wala ni isang English show sa local TV. Lahat ng palabas nagba-Bahasa Indonesia (ito ang tawag sa lenguwahe dito) . Ang Bahasa Indonesia ay parang pinagrambol na Ilokano, Bisaya at Kapangpangan—para ma- imagine n’yo kung papaano ito, ‘eto ang sampol: “Bisa saya ambil uang dengan kartu kredit saya?”
Anudaw?
Can I use my credit card to withdraw money? << in English
Kaya nga tuwing manonood ako ng local TV noon with my roommate, sumasakit ang ulo namin pagkatapos. Hindi ma-comprehend ng utak ko kung anuba ang sinasabi nila?!
Anoooobaaa?!
Like the local news– ang ginagawa namin, binabase na lang namin ‘yung supposedly message ng balita according sa actions nu’ng nagsasalita or ng eksena sa video.
“Ah, nagtatakbuhan… siguro may bombang pinasabog?”
“Hindi nakatawa ‘yung mga tao, e?”
“Artista siguro ‘yang pinagkakaguluhan nila?”
“Ah, presscon?!”
“Ahhhhhh…. Oo, nga.”
“May Biogesic ka pa ba?”
“Teka, ‘eto tubig. Puwede hati tayo?”
(Note all the question marks?)
BUT it doesn’t mean na hindi marunong mag-English ang mga Indonesians sa TV. Slang pa nga sila mag-English dahil karamihan ng celebrities dito or newscasters for that matter ay lumaki or nag-aral sa isang English speaking country, like Australia and the States. They speak Bahasa Indonesia by choice. So, dahil walang choice ang foreign-gers like us, you have to adapt to this kinda system.
On my second week sa bansang ito noong 2006, may isang gabi na hindi ako makatulog. Dahil hindi pa nga ako nakaka-adapt sa pamumuhay, binuksan ko ang TV. Mga 1 am na yata ‘yun.
At parang milagro – sa isang local channel—ipinapalabas ang Season 5 ng…
American Idol—AI…!!!
Hindi ito translated in Bahasa Indonesia… wala itong subtitles in Bahasa Indonesia.
Nagsasalita ang mga tao sa TV— IN ENGLUSH!
Nakita ko muli sina Simon Cowell, Randy Jackson at Paula Abdul na nagpapaiyak ng isang contestant na walang karapatang kumanta using their “destructive” criticisms.
Natuwa ako… at unti-unting tumulo ang isang butil ng luha sa aking mata.
Before I knew it, umiiyak na ako.
Ang dami kong naalala.
Favorite kasi namin itong panoorin sa cable TV namin sa ‘Pinas bago ako nag-aboard.
So, habang nanonood ako at umiiyak… kumakanta ang mga contestants ng kani-kanilang “Stevie Wonder” themed songs.
Naalala ko ‘yung mga kasama kong nanonood ng AI mula pa nu’ng unang ipalabas ito sa Star World channel sa Pilipinas.
‘Yung mga kumpare kong mahihilig sa karaoke na it follows (in our case) mahihilig din sa AI.
‘Yung mga dati kong kaopisina na laging idini-discuss over lunchbreak kung bakit natsugi at nag-move on ang isang contestant.
‘Yung mga kapitbahay naming nakikinood dahil wala silang cable or pinutol na ng Sky Cable ‘yung tapped nilang linya.
‘Yung mga tawanan at alaskahan sa harap ng TV.
At ‘yung pamilya ko na naiwan sa Pinas.
Haaay nako.
Hindi ka ba naman iiyak niyan?
After the show I realized, hindi naman talaga ‘yung English language ang nami-miss ng mga tulad kong OFW na nakadestino sa isang non-English speaking country kundi ‘yung mga bagay na isinakripisyo naming huwag munang makita at marinig para lang mapaunlad ng konti ang buhay.
In some cases, like this one, kasama nga ang mga pamilyar na lengguwahe sa mga hindi mo muna maririnig.
Believe it or not, it took me nine months bago ulit nakapanood ng American Idol dito sa Indonesia.
Nu’ng finally nagka-cable na kami.
Sa awa ng Diyos.
(photofrom: mediadecoder.blogs.com)
Noong Unang Panahon… Part 2
ONCE AGAIN, I did not write this. Somebody sent it to me and it’s too good not to share with others.
Ito kasi ‘yung mga ginagawa naman namin nu’ng mga huling taon ng pagkapresidente ni Cory, pagkatapos ng kauna-unahang EDSA Revolt at pagsisimula ng pagkalat ng sticker na “EDsa ’92”– “Ed” meaning “Eddie” Ramos– si FVR, na nanalo nu’ng 1992.
Ito ang mga huling taon ng Dekada ’80 at ang mga unang taon ng Dekada ’90. Ito ang panahong uso pa
ang makiuso. Kung ginagaya mo ang style ng mga artista, hindi ka tatawaging jologs.
Ito ang panahong tapos na ang Bagong Lipunan, pero malayo pa ang New Millennium. Hindi pa high-tech pero ‘di naman old fashioned. Saktong-sakto lang.
Ito ang panahon namin. “Kraakk-Booom!!!!” < sound epek ng kulog at kidlat.
Paano mo malalaman kung kabilang ka sa henerasyong ito?
Narito ang listahan na makapagpapatunay if you’re one of us.
R U?
1. Paborito mong panoorin ang Shaider, Bio-man, Maskman, Mask Rider Black, Machine Man at kung
ano-anong TV sitcom ng Japan na isinalin sa Tagalog. Break muna sa mga laro kapag alas singko na ng
hapon tuwing Sabado dahil panahon na para sa superhero marathon.
2. Alam mo ang jingle ng Nano-Nano. (isang kending lasang champoy)
3. Nanood ka ng Takeshi’s Castle at naniwala kang si Ajo Yllana talaga si Takeshi at si Smokey
Manaloto ang kanyang alalay. (Pinagiisipan mo – pano sila lumalaban sa final challenge na parang nakasakay
sila sa isang bumpcar at nagbabarilan sila gamit ang water gun gayong sa Japan ginagawa ‘yun, eh, taga
Pilipinas sila?)
4. Alam mo ang pa-contest ng Kool 106 na uulit-ulitin mong bigkasin ang “Kool 106, Kool 106” hanggang maubusan ka ng hininga.
5. Naglaro ka ng Shake-Shake Shampoo, Monkey-Monkey-Annabelle, prikidam 123, Langit-Lupa-Impyerno, Syato, Luksong-Tinik, Luksong-Baka, 10-20 at kung ano-ano pang larong nakakapagod.
6. Pumunta ang mga taga- MILO sa school niyo at namigay sila ng samples na nakalagay sa plastic cup na kasing laki nung sa maliit na ice cream. (at nagtaka ka, bakit hindi ganito ang lasa ng MILO kapag tinitimpla ko sa bahay namin?)
7. May malaking away ang mga METAL (mga punks na nakaitim) at mga HIPHOP (mga taong naka maluwang na puruntong na sa sobrang luwag , eh, kita na minsan na ang dalawang “santol” sa loob ng pantalon.) Nag-aabangan sa mall na may dalang baseball bat at kung anu-ano pang mga sandata. Sikat ang kasabihang “PUNKS NOT DEAD!” pero kung gusto mong mag play safe, pwede mong tawagin ang sarili mong HIPTAL.
8. Alam mo ang universal uwian song na “Uwian na!” na kinakanta sa tono na parang doon sa ikinakasal.
9. Nagpauto ka sa Batibot pero hindi sa ATBP.
10. Nakipag-away ka para makapaglaro ng brick game. (Hi-tech na ‘yun noon)
11. Ang “text” noon ay mga karton na may sukat na 1 inch by 1 1/2 inch na may mga drawing ng pelikulang Pinoy. (At may dialog pa!). Kukuha ka ng tatlong text at pipitikin mo, sabay sigaw ng “TSOB!” Kung mananalo ka (medyo kumplikado ang explanation kung papaano– basta may “tsob”, ibig sabihin taob) bibilang ka nang ganito: “Sa-i, Mudawa, Mutayo-tayo-ta, Tomple!”
12. Dalawa lang ang todong sumikat na wrestler, si Hulk Hogan at si Ultimate Warrior. Naniwala ka rin na namatay si Ultimate Warrior nang buhatin niya si Andre d’ Giant dahil pumutok ang mga ugat niya sa muscle.
13. Nagsayaw ka ng running man at kung anu-anong dance steps na nakapagpamukha sa’yong tanga sa saliw
na kantang Ice Ice Baby, Wiggle It, Pray at Can’t Touch This.
–
14. Hindi ka gaanong mahilig sa That’s Entertainment at pinapanood mo lang ito tuwing Sabado kung saan nagpapagandahan ng production numbers ang Monday hanggang Friday group. (at badtrip ka sa Wednesday Group dahil pinakabaduy lagi ang performance nila!)
15. Kilala mo ang Smokey Mountain , (first and second generation)
16. Hindi pa uso noon ang sapatos na may gulong. Noon, astig ka kapag umiilaw ang swelas ng sapatos mo tuwing ia-apak mo ito. Tinawag rin itong “MightyKid”.
17. Kung lalaki ka, sikat na sikat sa’yo ang mga larong text, jolens, dampa (mga unang anyo ng pustahan), saranggola at ang dakilang manika niyo ay si GI-JOE with alipores (pelikula na ito ngayon).
19. Kung babae ka naman, ang mga laro mo with your girlfriends ay luto-lutuan, bahay-bahayan, doktor-doktoran, at kung anu-ano pang pagkukunwari. Ang dakilang manika mo ay si Barbie. (Sikat ka kung meron kang bahay, kotse at kabaong ni Barbie.)
19. Naniwala kang original ang isang (baseball) cap kapag maywalong tahi sa visor nito. At kung original ang cap mo, siguradong mai-isnatch ito ‘pag nakasakay ka nang jeep o nakadungaw sa bintana ng bus na walang air-con (remember the red JD Bus sa EDSA?)
20. Swerte ka kapag panghapon ka dahil masusubaybayan mo ang mga kapanapanabik na kaganapan sa mga paborito mong cartoon shows tuwing umaga tulad ng Cedie, Sarah, at Dog of Flanders a.k.a. Nelo. (Hindi ka ba nagtataka na sa lahat ng mga bida sa cartoons na ito, si Nelo lang ang di yumaman at namatay pa ng maaga.)
21. Alam mo ang ibig sabihin ng “TIME FIRST!”
22. Alam mo din ang ibig sabihin ng “PERIOD– NO ERASE!”
23. For girls: malamang nag-away na kyo ng ibang friends mo dahil sa T.G.I.S. at Gimik! Pero nagkakasundo kayo dahil sa Tabig Ilog. (Jologs na kung jologs pero umamin ka!)
24. Madalas kang bumili ng “Wonder Boy” sa iyong suking tindahan.
25. Nilalagyan mo ng “Pritos Ring” ang bawat daliri mo at kakainin mong isa-isa.
26. Binabatukan mo ang mga kasama mo kapag nakakita ka ng kalbo o kotseng kuba (Volkswagen) tapos magtataas ka ng peace sign.
27. At minsan yung linyang “PERIOD NO ERASE” ay may dagdag pang “AKIN PADLOCK, AKIN SUSI” (Eh, di sayo! Hehe.)
28. Noon for little girls, hindi ka “in” pag wala kang magnetic pencil case na maraming pindutan at maraming lalagyan ng lapis at kung ano ano pa.
29. Noon wala ka sa “fashion” pag wala kang Pop Swatch (‘yung relong sinlaki ng wall clock for your wrist.)
30. Kabisado mo ang “Three O’clock Prayer” dahil sa “Three O’clock Habit” at saulado mo din pati ‘yung part na “we have just as one nation started the beautiful three o’clock habit…we hope that this becomes a daily habit with you…”
Bakit kaya ganon? Kahit ‘sang lupalop ka ng Pilipinas lumaki noon, eh, nakaka-relate ka sa mga pinagsasasabi ko.
Siguro’y dahil wala pang Cable at kakaunti lang ang pagpipiliang channels kaya parepareho tayo ng pinapanood. Maaaring wala pang Playstation kaya kung anu-ano na lang ang naiimbentong laro na pwedeng gawin sa kalsada o sa isang bakanteng lote.
Kung ano man ang dahilan sa pagkaparepareho ng mga karanasan natin, masaya na rin akong naging bata (at binata) ako sa panahong ito. Masarap alalahanin at balik-balikan, ‘di ba?
Haay, nako. Nakaka-miss ang ‘Pinas.
(imagefrom: fanpop.com)
Paano kung mali para sa ‘yo si MR. RIGHT?
(LJI) LAHAT ng lalaki na nanliligaw—nambobola rin.
Madali lang magsabi ng “I love you” pero mahirap pangatawanan ng salitang ito.
So—tanong ng isa kong kaibigang babae—ano ang pagkakaiba ng sinungaling sa seryoso?
Kung babae ka, sampung tanong lang ang dapat mong sagutin kung gusto mo talagang malaman kung totoong mahal ka nga ng syota mo.
Una: Nabigyan ka na ba niya ng bulaklak?
Kung hindi ka niya kayang bigyan ng napakasimpleng halaman (na puwedeng pitasin kahit sa tabi ng kalye), ano pa ang maaasahan mong maibibigay niya sa iyo?
Pangalawa: May naibigay na ba siya sa iyong “lovenote”?
Importante ang “lovenote” (sa papel man o sa text) kasi he’s putting his feelings in black and white, na puwede ring i-printed. In any court case, legal document na ito as proof of his undying love.
Pangatlo: Kaya ka ba niyang titigan nang matagal habang sinasabi ang “I love you.”
Maraming lalaki na sasabihing korni ang pag-a-“I love you”. Kung hindi niya kayang mag-exert man lang ng effort na sabihin ito sa harap mo, magduda ka na. Baka nga hindi ka niya mahal.
Pang-apat: Naipakilala ka na ba niya sa parents niya?
‘Eto ang secret girls—‘yung mga totoong mahal lang ng mga lalaki ang ipinapakilala nila sa mga magulang nila. Bihira itong gawin ng boys kasi, mahirap na kada buwan e iba ang ipinapakilala mo sa parents mo. Kahit ako, sa dinami-dami ng naging syota ko (ehermm…), ‘yung naging misis ko lang ang nakarating sa amin.
Panglima: Naaalala ba niya ang “monthsary” n’yo?
Kung lagi niya itong kinakalimutan ngayon pa lang, mas marami siyang makakalimutan sa darating pang panahon. Ang masama baka ikaw na ang kasunod na ma-erase sa memory niya.
Pang-anim: Nililibre ka ba niya tuwing date n’yo?
Kung ikaw ang laging gumagastos sa date n’yo, ganito rin ang mangyayari kung sakaling magkatuluyan kayo. Ikaw ang magtatrabaho at gagastos for your future family—believe me.
Pangpito: Nagho-holding hands ba kayo in public?
Ang PDA (Public Display of Affection) ang pinakakongretong katunayan na proud siya na kasama ka. Na nawawala siya sa sarili niya tuwing magkatabi kayo. Na ikaw lang ang mahalaga sa moment na ‘yun. Kung hindi niya kayang gawin ito, natatakot ‘yan na baka may makakita sa inyo—malamang ‘yung iba pa niyang girl friend o mga kaibigan ng girl friend niya, o ‘yung mismong misis niya..
Pangwalo: Madalas mo ba siyang kasama sa loob ng isang linggo?
Kung once a week mo lang nakakasama ang boyfriend mo, don’t expect na uuwi ‘yan sa bahay n’yo everyday kung sakaling kasal na kayo. ‘Yung mga ganitong lalaki, laging nasa lakwastahan, kabarkada o trabaho (kunyari). Kung uuwi man ‘yan, gabi na palagi kung kelan tulog ka na.
Pangsiyam: Nasigawan ka na ba niya?
‘Eto ang pinakamasama na puwedeng gawin ng boyfriend mo sa iyo. Kahit matagal na kayong mag-on, he has no right na sigawan ka niya dahil wala siyang karapatan. Legally speaking, he’s a stranger shouting at you. Wala kayong binding agreement na puwede ka niyang talakan or mag-feeling superior. Just imagine kung mister mo na ‘yan—baka hindi lang sigaw ang aabutin mo. Leave this kind of guy as soon as possible.
Pangsampu: Mas madalas ka bang umiiyak o tumatawa ‘pag kasama ka?
Ang love dapat nagpapasaya sa iyo. Kung mahal ka ng lalaki, dapat gagawin niya ang lahat para mapasaya ka niya. Kung puro problema, pasakit at sama ng loob lang ang ibinibigay niya sa iyo—DO NOT EXPECT THIS SITUATION TO CHANGE. Isa itong sneak preview ng magiging buhay mo kung magkakatuluyan nga kayo as husband and wife.
Sabi nga ng kasabihan, pakasalan mo ‘yung taong minamahal ka kahit hindi mo masyadong feel at ‘wag yung taong mahal na mahal mo na hindi ka naman feel.
At ituring mo na napakalaking blessing kung suwerte kang mahal ka rin ng minamahal mo dahil bihira na nga itong mangyari.
(visual from brendapool.com)
scanned thoughts 
