Growing Up with ROBOTS

BEFORE Megan Fox and the Transformers, there were the Mecha Robots from Japan. The seeds of this cartoon genre was planted in 1977 when manga artist Go Nagai created Mazinger Z.

The anime version was shown in Japan from 1972 to 1974. After its local run, it steadily spread throughout Asia (1979) and Europe (1980) and finally, the USA (1985) as “Tranzor Z”.

In the Philippines, we were quite ahead af the West in our exposure to Japanese anime. The Mecha Robots, a different one everyday, was shown every afternoon in GMA-7 right after coming home from grade school’s afternoon session (the “pang-hapon”); just before the top-rated soap opera “Ana Lisa” (with its Roberta Flack theme “If Ever I See You Again“).

 Here’s every Filipino child’s TV schedule in 1979:

MONDAY: Daimos

TUESDAY: Mazinger Z

WEDNESDAY: Mekanda Robot

THURSDAY: UFO Grendaizer

FRIDAY: Voltes V

In September 1980, then President Ferdinand Marcos removed them from TV for “excessive violence”.

In the streets,  Martial Law was raging.

Just maybe, he thought “excessive violence” in real life was enough.

(LJI)

Mayo 21, 2011. Mga kataga , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , . TIMEtravel. 2 mga puna.

STRIP DART



NAALALA KO minsang nag-iinuman kami ng tropa at batung-bato na sa mga kuwentuhang paulit-ulit lang ang topic — may nag-suggest na maglaro kami ng kakaibang laro:

 STRIP DART.

 Simple lang ang rules na on-the-spot lang pinagkasunduan ng lahat:

  1. Iinom muna ng isang basong beer ang taong titira sa dart board.
  2. Tapos, babato ng tig-dalawang darts.
  3. Ia-add ang total points ng dalawang throws.
  4. One turn bawat player.
  5. Ang pinakamababang score pagkatapos ng isang round ng batuhan ay dapat mag-aalis ng isang saplot na nakasuot sa katawan.

Ala-una ito ng madaling araw. Nasa labas kami ng isang bahay. Sa isang garahe sa tabi ng kalyeng madalas daanan ng mga tao. Dahil puro lasing na, walang paki na pumayag ang lahat. Mga walo kaming tipsy na kasali sa ka-istupiduhang ito.

 Unang round: Unang bato ng darts, ‘yung mga mababa ang score, nagtanggalan na ng relo, singsing, kuwintas, cellphone at sapatos. Easy.  Umalingawngaw ang tawanan at alaskahan sa katahimikan ng gabing iyun.

 Round two: Next na inalis ng mga natalo ay t-shirts, medyas, sinturon. Ang tawanan ang napalitan ng halakhak.

 Pangatlong round: Titira na ang unang biktima na may pinakamababang iskor. Delikado ang lagay niya dahil halos hubad na siya at nakapantalon na lang– kaya ‘pag mababa ulit ang score niya, pantalon na ang susunod na matatanggal. Tawanan sa excitement ang mga naghihintay sa tira niya. Inalaska na siya nang todo.

At mahirap nga ang maging bobo sa dart.

Pagtapos ng round na ‘yun, siya na naman ang pinakamababa ang puntos. Lagot.

“Hubad naaaa! Hahaha!” sigawan ang lahat ng may mataas na iskor. Parang naging beerhouse na may illegal boldshow ang garahe.

 Susunod kaya si Low Scorer sa pinagkasunduan? Sa kanya nakasalalay ang tagumpay ng palaro. Kung aayaw siya, siguradong wala nang maghuhubad na susunod.

 Ang kanyang last words: “’Ta**-ina n’yo– ‘pag hindi kayo sumunod, yari kayo sa akin!”  sabay hubad ng kanyang kupas na jeans.

Halakhakan ang lahat sa pagkagulat!

Sumunod sa pinagkasunduan ang loko! Tahulan din ang mga aso sa labas na parang nakikitawa dahil sa hitsura ng kawawang talunan: Maluwag ang brief niya,  tabatchoy, mabalahibo na parang pinaghalong Al Tantay at Apeng Daldal ang dating.

Round four and five: Ewan kung dahil ba sa sobrang alcohol, lahat ay wiling-wili na naghuhubaran. Naka-underwear na lang ang players by this time.

Maginaw na ang hangin. Nanginginig na ang ilan sa lamig pero tawanan pa rin. Alaskahan tungkol sa mga bilbil sa tiyan, mga hindi pantay-pantay na kulay ng balat dahil sa sinag ng araw, mga nakatagong galis at mga parte ng katawang maraming balahibo kahit hindi dapat.

 Round six: May taong sumisigaw sa gate! “Tao poooo! Tao poooo!”

 Si Mang Cando, isa sa  pinakarespetadong lasenggo ng baranggay. Pagkatapos niyang mag-“Tao Po” bigla na lang siyang pumasok  sa gate gaya nang nakagawian niya tuwing naghahanap siya ng libreng alak.

Akala ni Mang Cando mga kumpare niya ‘yung mga nag-iinuman. Tatagay sana siya.

Napatigil si Mang Cando. Napatigil din kami.

Nagkatitigan ang lahat at nagtatanong sa isip: “Paano na?”

Nanlaki ang mga mata ni Mang Cando sa nakita niya.

Hindi na kami nakapag-damit.

Apat  na naka-brief.

At dalawang labas ang pwet.

Mga machong-lasing na nakangiti at nakatingin kay Mang Cando.

Hubad.

Puro kami lalaki.

“YAAAAAAAHHHHH!!!” nagsisigaw siyang tumakbo palabas ng gate.

 “Pu****-ina! Mga bakla! BAKLAAA!!! Patawarin kayooo!!!”

Malayo na siya dinig pa rin naming lahat ang kanyang takot na takot na pagsigaw.

 Nabalitaan namin, mula noong gabing ‘yun, hindi na muling uminom ng alak si Mang Cando.

 Hindi na rin kami … nag-darts.

Pero tuwing nakakasalubong namin si Mang Cando,

kinikindatan namin siya.

 Sabay tawa.

(LjI0508)

Pebrero 11, 2011. Mga kataga , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , . Unang LIBRO. 4 mga puna.

MANNY PACQUIAO sings “IMAGINE”… could you imagine?!

IN this day and age, impossible things happening are quite possible.

“Black” Obama is now living in the White House.

Ninoy’s Noynoy got elected in the Philippines.

State Communism disappeared, individual terrorism appeared.

The most Perfect Tiger in the history of golf wasn’t as perfect as everybody thought.

A Time Traveler from the 21st Century was caught on film in Charlie Chaplin’s 1928 movie.

And now this:

MANNY PACQUIAO DOES A DUET WITH COMEDIAN WILL FERRELL!!!

Go, Manny!!!

PAC THEM ALL!

Nobyembre 3, 2010. Mga kataga , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , . SHOO! biz. 5 mga puna.

Noong Unang Panahon Part 3

photo: Leon B. Dista

I FOUND one more post about the good ol’ days credited to some anonymous netizen called “Oldie” whose sentimentality touched the hearts of even the ’80s and ’90s Generation. Based on this website it was first posted on 11 February 2007 titled “Born in the ’40s, ’50s, ’60s, ’70s?” before getting popular in the email circuit. Somebody (obviously a Filipino) later changed it’s western context and adapted it to the lifestyle of a Pinoy-kid in the ’70s and ’80s.

Here’s “Noong Unang Panahon Part 3”:

“First, some of us survived being born to mothers who did not have an OB-Gyne and drank San Miguel Beer while they carried us. While pregnant, they took cold or cough medicine, ate isaw, and didn’t worry about diabetes.

“Then after all that trauma, our baby cribs were made of hard wood covered with lead-based paints, pati na yung walker natin, matigas na kahoy din at wala pang gulong. We had no soft cushy cribs that play music, no disposable diapers (lampin lang at ‘pardible’ o safety pins).

“When we rode our bikes, we had no helmets, no kneepads , sometimes wala pang preno yung bisikleta.

“As children, we would ride in hot un-airconditioned buses with wooden seats (yung JD bus na pula), or cars with no airconditioning & no seat belts (ngayon lahat may aircon na).

“Riding on the back of a carabao on a breezy summer day was considered a treat. Ngayon hindi na nakakakita ng kalabaw ang mga bata.

“We drank water from the garden hose and NOT from a bottle purchased from 7-11 (minsan straight from the faucet or poso). We shared one soft drink bottle with four of our friends, and NO ONE actually died from his. Or contacted hepatitis. We ate rice with star margarine, drank raw eggs straight from the shell, and drank sofdrinks with real sugar in it (hindi diet coke), but we weren’t sick or overweight kasi nga……

“WE WERE ALWAYS OUTSIDE PLAYING!!!

“We would leave home in the morning and play all day, and get back when the streetlights came on.

“Sarap mag patintero, tumbang preso , habulan at taguan. No one was able to reach us all day (di uso ang cellphone , walang beepers). And yes, we were O.K.

“We would spend hours building our wooden trolleys (yung bearing ang gulong) or plywood slides out of scraps and then ride down the street , only to find out we forgot the brakes! After hitting the sidewalk or falling into a canal (seweage channel) a few times, we learned to solve the problem ourselves with our bare & dirty hands .

“We did not have Playstations, Nintendo’s, X-boxes, no video games at all, no 100 channels on cable, no DVD movies, no surround stereo, no IPOD’s, no cell phones, no computers, no Internet, no chat rooms, no Facebooks, and no Friendsters. ……

BUT WE HAD REAL FRIENDS and we went outside to actually talk and play with them!

“We fell out of trees, got cut, broke bones and teeth and there were no stupid lawsuits from these accidents. The only rubbing we get is from our friends with the words..’Masakit ba?’ Pero pag galit yung kalaro mo,,,,ang sasabihin sa iyo..’Beh buti nga!’

“We played marbles (jolens) in the dirt , washed our hands just a little and ate dirty ice cream & fish balls. we were not afraid of getting germs in our stomachs.

“We had to live with homemade guns ‘ gawa sa kahoy, tinali ng rubberband , sumpit , tirador at kung ano ano pa na puedeng makasakitan. .Pero masaya pa rin ang lahat.

“We made up games with sticks (syatong ), and cans (tumbang preso) and although we were told they were dangerous, wala naman tayong binulag o napatay. Paminsan minsan may nabubukulan lang.

“We walked, rode bikes, or took tricycles to a friend’s house and knocked on the door or rang the bell, or just yelled for them to jump out the window!

“Mini basketball teams had tryouts and not everyone made the team. Those who didn’t pass had to learn to deal with the disappointment. Wala yang mga childhood depression at damaged self esteem ek-ek na yan. Ang pikon, talo.

“That generation of ours has produced some of the best risk-takers, problem solvers, creative thinkers and successful professionals ever! They are the CEO’s, Engineers, Doctors and Military Generals of today.

“The past 50 years have been an explosion of innovation and new ideas. We had failure, success, and responsibility. We learned from our mistakes the hard way.

“You might want to share this with others who’ve had the luck to grow up as real kids. We were lucky indeed. And if you like, forward it to your kids too, so they will know how brave their parents were.”

More reminiscing…

PHOTO by Leon B. Dista (visit his site!)

Oktubre 2, 2010. Mga kataga , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , . TIMEtravel. 4 mga puna.

When I’m Alone I *bleep* Myself…

HERE’S my favorite song this week:

 

You know that I am called THE COUNT

Because I really love to *bleep*

Sometimes I sit and *bleep* all day

Sometimes I get carried away

**REFRAIN:

I *bleep* slowly, slowly, slowly getting faster

Once I start *bleep-ing* it’s very hard to stop

HEY!

Faster, faster, it is so exciting

I could *bleep* forever

*Bleep* until I drop– Hah!

1…2…3…4 — 1,2,3,4 — 1,2,3,4 —

1, 2… I love *bleep-ing* whatever the amount

Hah-hah!

 1,2,3,4… Hey-yeh-yeh-yeh…. hey-yeh-yeh-yeh

1,2,3,4… 1,2– that’s the song of the Count

I *bleep* the spiders on the wall

I *bleep* the cobwebs on the hall

I *bleep* the candles on the shelf

When I’m alone I *bleep* Myself

Repeat **REFRAIN

(AND NOW FOR THE MELODY, CLICK THE VIDEO BELOW)

Tired of Waiting? … CLICK THIS INSTEAD.

Setyembre 22, 2010. Mga kataga , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , . LOVE or kamunduhan. 4 mga puna.

Who came first Batman or Superman?

by aLjI– IF you’re wondering who can turn comic books into movies faster than a speeding bullet, I’ll say the Filipinos can.

After stumbling into Dennis Villegas’ and Andrew Leavold’s websites, I’ve come to the conclusion that the Philippines is quicker on the draw… or was quicker.

 The ‘50s up to the ‘70s seemed quite an exciting period in Philippine cinema based on these posters and “komiks” both bloggers have posted on their sites– proof that back in the day when copyright infringement was more blurry than it is today; Philippine cinema and the Komikbook industry had quite an impressive output of plagiarized superheroes.

Here are some samples in a blog we’ll call:

 WHO CAME FIRST…?

1.  “IRON MAN: The Movie “or “CAPTAIN BARBELL Kontra CAPTAIN BAKAL” Da Pelikula?!

Iron Man first appeared in Tales of Suspense, published by Marvel Comics in 1963.

“Iron Man: The Movie” starring Robert Downey, Jr was released in 2008 .

“Captain Barbell Kontra Captain Bakal” (obviously, “Captain Bakal” was the Iron Man of the Philippines) starring Willie Sotelo as “Captain Barbell” and  Carlos Padilla, Jr. as “Dario”  was shown in 1965…

 …43 years before Downey’s blockbuster film.

 2. “LITTLE MERMAID” or “DYESEBEL”?!

“Little Mermaid” is an original Hans Christian Anderson tale published in 1837 .

There have been a lot of versions in both films and TV shows. The most famous today is, of course, the Disney cartoon “Little Mermaid” which was shown in 1989.

The Philippine movie version starred Jaime Dela Rosa and Edna Luna as “Dyesebel”, a dead-on copy of the Little Mermaid. It was shown in 1953…

…a full 36 years prior to the famed Disney version.

 3. “BATMAN” or “ALYAS BATMAN AT ROBIN”?!

 After the success of Adam West’s “Batman” TV series, they turned it into a full-length film creatively called… “Batman”, and was released in 1966.

The movie follow-up came a bit late via Tim Burton’s … hold your breath…“Batman”, starring Michael Keaton in 1989.

The Philippines had its own movie version featuring Bob Soler and Lou Salvador, Jr. in “Alyas Batman at Robin” and was released in 1965…

…one year before the Adam West-movie and

24 years before Tim Burton’s.

“Holy cajoney, Batman!”

 4.  “CATWOMAN” or “PUSSYCAT”?!

Speaking of Batman, one of his arch nemesis or ex-girl friends (depending on which storyline you believe) had a solo production in “Catwoman” with the scorching Halle Berry playing the . But as hot as Halle was, the critics and audiences gave it the cold shoulder and it flopped back in 2004.

Not so with its Philippine version titled “Pussycat”. It starred the equally hot Divina Valencia (of the classic “Divina Valencia, Estella Suarez, nagbu-burles.. song) and was released in 1969…

…35 years before Halle’s unimpressive movie. “Pussy-cat” was a certified hit in ’69 right on that memorable summer of free love and free pussy, if you know what I mean.

 5.  MR. FANTASTIC in the “FANTASTIC FOUR” or “LASTIKMAN”?!

Marvel superhero Reed Richards (a.k.a  “Mr. Fantastic”) of the Fantastic Four is an exact copy of DC Comic’s “Plastic Man”. Why do I say this? Well, just look:

 

The thing is Plastic Man came out in the comics on August 1941, while Marvel’s version called Mr. Fantastic appeared 20 years after on November 1961.

Go figure.

Anyway, Mr. Fantastic was brought to the movie screens only in 2005 in “Fantastic Four” played by Ioan Gruffudd. Maybe because the technology to show Mr. Fantastic’s power to extend various parts of his body (hmmm…?) were not available yet, the Hollywood version was a bit late.

 Movie special effects were not a problem in the Philippines back in 1965 when Von Serna (Snooky’s dad!) appeared as “Lastik Man”—Yes! pLastic Man, without the “P”– 40 years before Hollywood’s Mr. Fantastic.

 Anak ng P , talaga!

If you think that was strange, how about this mash-up:

 6.  “THE SPIRIT” + THE QUESTION + MR. A

+ ROSARCH of the “Watchmen” + “SPIDERMAN”

= “CAPTAIN GAGAMBA”?!

The Spirit created by the great Will Eisner first appeared as a newspaper insert in 1940.

Hollywood turned it into a movie in 2008, written and directed by another great artist: Frank Miller (300 and Sin City).

 The Question (below) and Mr. A (below The Question) appeared in 1967 although in different comicbooks: The Question in Blue Beetle #1 while Mr. A in Witzend # 3.

These comic book heroes, both created by Steve Ditko, clearly play up the Q and A reference: “Question and Answer”. Get it?

Alan Moore created Rorschach (below) for the comic book series The Watchmen in 1986 and admittedly says that Rorschach was based on Ditko’s The Question.  

The Watchmen was shown in 2009 to rave reviews (there’s Rorschach in the middle).

Spiderman was the creation of Stan Lee and Steve Ditko (again!) and was first seen on Amazing Fantasy # 15 in August 1962.

Then in 2002, Sam Raimi directed the movie“Spider-Man” starring Tobey Maguire.

And then it got weird-err:

 Just a year after Spider-Man’s comic book debut, out comes the movie “Bakas Ng Gagamba”! It featured Bernard Bonnin (Charlene Gonzales-Muhlach’s father) in 1963.

 

This Pinoy superhero is an obvious combination of The Spirit, The Question, Mr. A (note: the fedora hat) and yes, Spider-Man (place Spidey’s chest on Gagamba’s face and you’ll get the picture).

Now if the US version starring Tobey Maguire had sequels, the Philippine version had more:

Part 2: “PALOS KONTRA GAGAMBA” (1963)

Part 3: “ANG LIHIM NG GAGAMBA” (1963)

Part 4: “GAGAMBA AT SI SCORPIO” (1969)

Spider-Man 4, also known as “Spider-Man Reboot” will be out in theaters on 2012—almost 50 years after “Gagamba at si Scorpio”.

7.    “PHANTOM” or “ALYAS PHANTOM”?!

While writing this part, I suddenly noticed the frequent use of the words “Alyas” and “Captain” in most of these old Filipino films.  I guess the words “Alyas” and “Captain” it makes it seem like it’s the original without claiming to be the original. Pretty smart, huh?

Anyway, here’s another Alyas-movie–  “Alyas Phantom”!

The comic book character the Phantom was created by Lee Falk in 1936.

“Alyas Phantom”, the Filipino film was shown in 1966, a mere 30 years after, starring Bob Soler and Nova Villa (the comedienne) as his leading lady.

It was such a hit, another version came out in 1974 where the Phantom became a transvestite of  some sort, with gay icon Vilma Santos as its star called “Phantom Lady”.

The Hollywood version came early this time (thank goodness!) in 1943 with a 15-part movie-serial starring Tom Tyler and Jeanne Bates. But the Phantom-movie everyone remembers today was the one starring Billy Zane in 1996 called “The Phantom”.

You do remember Billy, right?

Stop shaking your head.

 8.     “SUPERGIRL” or “SUPERGIRL”?!

First of all, Supergirl has never been Superman’s girl friend. She’s actually his cousin. In 1959 Kara Zor-El appeared in Action Comics #252 wearing the same Superman costume after crashing on earth from Planet Krypton.

Fourteen years later, by some Kryptonian miracle, Supergirl appeared in the Philippines as the actress Pinky Montilla in a movie with the same title: “Supergirl” in 1973.

 In 1984, 11 years after the Philippine version, Hollywood came up with “Supergirl”  starring Helen Slater. According to Wikipedia “It failed to impress critics and audiences”.

 Both movies were not as super as they expected.

 9.    “SUPERMAN the Movie” or “ZOOM, ZOOM, SUPERMAN”?!

The most famous Superman movie version was, of course, the 1978 film “Superman” starring Christopher Reeve. This movie came out 40 years after Superman first appeared inside the pages of Action Comics # 1 created by Jerry Siegel and Joe Shuster in 1938!

If you think Hollywood had one over the quick Filipino filmmakers of the ‘70s, think again.

In 1973, a full five years before Chris Reeve donned the red cape as “Superman” , a Filipino version called “Zoom, Zoom, Superman!” broke all Philippine box-office records existing at that time.

It starred Ariel Ureta (I guess, the top matinee idol that time?) and he had the best directors of Philippine cinema directing this three-in-one Ariel Ureta treat (like, one was not enough): Elwood Perez, Joey Gosiengfiao and National Artist for Cinema Ishmael Bernal.

Can Brian Singer beat Ishma, the National Artist? Guess not.

10.    “POPEYE” or “POPEYE ATBP”?!

Proof that Ariel Ureta was quite a box-office draw in the ‘70s, the same producers quickly came up with a follow-up just months after in 1973 called “Popeye Atbp”, directed by the same directors. Talk about striking while the iron is hot.

Popeye is the world’s most famous sailor-man, created by E.C. Segar as a newspaper comic strip in 1919. So, the Philippine movie version was late by about 54 years.

How late was Hollywood this time? About 61 years late!

In 1980, Robert Altman directed Robin Williams in the live-action-sing-along-film Popeye. It was Robin’s first movie and Popeye’s last.

Hollywood didn’t even attempt a sequel.

SOURCES:

Andrew Leavold

Dennis Villegas

Wikipedia.com

Google Images

Marvel Comics

DC Comics

Warner Brothers

Mayo 6, 2010. Mga kataga , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , . tribal TRIVIA, WTF is GRAMMAR?!. 5 mga puna.

BULIMIA and ’80s VIDEOS

 THERE’S this very funny YouTube idea that I’m sure will be copied by Michael V. and the Bubble Gang or be certified as an alternative to self induced vomitting:

Literal Versions of Classic Videos , started by Dusto McNeato of  dustfilms.com and copied by a lot of YouTUBErs, like daSCOTTjr.

HOW TO:
1. Pick the corniest ’80s song (in the first case, Roderick Paulate’s perennial favorite)
2. Turn it into a videoke (mute the singer’s voice)
3. Replace lyrics with exact descriptions of what’s being shown on the video.
4. Laugh your ass off– while vomitting.
5. Click SAMPLES below. 

Creepy RICK ASTLEY

A-HA! ha! ha! ha!

Lack of AIR SUPPLY

I can’t believe WE loved listening to this crap back in the day.

Considered today as CLASSIC CRAP.

Time to regurgitate.

photograb: http://www.inquisitr.com/33540/it-will-never-stop-rick-astley-vs-nine-inch-nails/video:

Marso 25, 2010. Mga kataga , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , . TIMEtravel, WTF is GRAMMAR?!. 4 mga puna.

Pardon CLAUDINE BARRETO’s Tagalog, too

TAMANG-TAMA na partner ito ng recent post ko below.

Ke sosyal ka o poorelya,

ismarte o bobita ,

sikat o sikatchupoy,

masarap talagang pakinggan ang Wikang Pilipino.

Best example si Claudine Barreto:

Pu+@*g In@%$! talaga!

🙂

Marso 23, 2010. Mga kataga , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , . SHOO! biz. 2 mga puna.

PASKO: Noong Unang Panahon

Disyembre 18, sa isang Elementary School:

(ni aLJI) PAGDATING pa lang ni Utoy sa eskuwelahan, napansin na niyang kakaiba ang hitsura ng kuwarto ng Section 4. Halatang hindi agad umuwi kahapon si Miss Kurdapiya, ‘yung titser niyang payat at nakasalamin ng makapal. Nagkabit muna ito ng mga Pamaskong dekorasyon: May maliit na Belen ngayon sa isang sulok na ang katawan ng mga karakter ng Bibliya ay gawa sa nirolyong papel na nagkorteng Mayon Volcano at ang mga ulo nila ay gawa sa isang buong balat ng nilagang itlog na dinisenyuhan ng colored marker para magkaroon ng mukha. Meron ding mga papel na letrang nakasabit sa itaas ng blackboard na nagsasabing “Maligayang Pasko at Manigong Bagong Taon” na puno ng iba’t ibang kulay. Nakapalibot sa buong kuwarto ang napakahabang kabit-kabit na Christmas lights, gaya ng sikat na kabaret sa may tumana na paboritong puntahan ng tatay niya. At sa kabilang  sulok naman, may nakatayong Christmas Tree na gawa sa nakataob na walis tingting. Nakasuksok ang tingting sa isang malaking lata ng Milo na pinuno ng buhangin mula sa ginagawang bagong school building sa tabi. Binalutan naman ang bawat patpat ng tingting ng puting crepe paper at sinabitan ng mga plastic na bolang palawit sa dulo nito. Mukhang pagod nga ang masungit na mukha ni Ma’am, pero may kakaibang ngiti siya nu’ng araw na ‘yun.

Hindi naman magpapatalo si Utoy kay Mis Kurdapiya kung Pasko din lang ang pag-uusapan. Nagtulong sila kahapon ng tatay niyang gumawa ng parol para madala niya sa eskuwelahan. Assignment nila ‘yun. Bilib nga siya sa tatay niya dahil habang gumagawa ito ng parol, panay rin ang tagay nito mula sa isang bilog na Ginebra. Matapos maubos ang pulutang limang isaw at limang paa ng manok, sampung mahahabang patpat na pang-barbecue ang natira. Kinayas ito ng tatay ni Utoy para lumambot. Pinagtali-tali. At parang magic, nakabuo ng korteng bituin si Mang Kanor. Nakatulog na rin ito sa papag nila pagkatapos.

Ilang sandali pa ng paghilik ni Mang Kanor, dumating na ang nanay ni Utoy galing palengke. Bumili ito ng mga papel de hapon na kulay puti. Panay ang sermon nito sa tatay ni Utoy habang binabalot ng papel ang iskeleton na bituin. Ewan ni Utoy kung bakit panay ang talak ng nanay niya, eh, tulog na tulog si Mang Kanor sa mga sandaling ‘yun.  Nanay rin niya ang gumawa ng dalawang buntot ng parol na parang dalawang palda na pang-Kastila na may kakaibang patterns. Ikinabit ito ng nanay niya sa mga kanto ng parol na kaiga-igayang tignan lalo na pag-ihip ng hangin. “Eto na anak, may parol ka na,” sabi ni Aling Lidia na parang bumait bigla nang kausapin ang anak. “Ingatan mo para maisabit din natin sa bahay pagkatapos ng Christmas Party n’yo sa eskuwela.” Hinaplos ni Aling Lidia ang buhok ng anak na ikinangiti nilang pareho.

Lahat ng mga kaklase ni Utoy ay ganito rin ang kuwento; merong mga dalang parol kinabukasan na iba-iba ang kulay. Iba-iba ang laki. Iba-iba ang disenyo. Lahat ito gawa ng mga tatay at nanay nila– ng pamilya– dahil ang mga tunay na parol hindi naman nabibili sa tindahan, ginagawa lang bahay.

Ang pinakahihintay ni Utoy sa araw na ito ay ang bunutan para sa “monito-monita”. Gumupit si Miss Kurdapiya ng maliliit na papel at isinulat niya rito ang pangalan ng bawa’t estudyante niya. Umikot sa buong kuwarto si Miss at pinabunot ang bawa’t kaklase ni Utoy sa isang kahon. “Ang mabubunot n’yo ay magiging monito o monita ninyo!” tili ni Miss Kurdapiya na ikinangiwi ng bawat batang nakarinig.

May hiling si Utoy:  Sana mabunot niya ‘yung “crush” niyang si Jocelyn. Maputi, mabait at nasa Row 1 dahil pangalawa sa pinakamatalino sa klase nila. Sa tradisyon kasing ito, may pagkakataon si Utoy na  magregalo sa monita niya ng kung anu-anong bagay sa buong isang linggo bago ang Christmas Party. Bawat araw may theme na ibibigay si Teacher: “Sa Lunes, mamimigay kayo ng ‘Something Sweet’ sa kung sino man ang mabubunot ninyo,’” nakakabinging sabi ni Miss habang papunta sa Row 4, sa tabi ng basurahan, sa upuan ni Utoy.

Isip ni Utoy  agad, “Ah! Chocolate ang ibibigay ko kay Jocelyn! Choc-nut! …Isang plastic!..???

—Mahal yata.–Tatlo na lang, para ‘I Love You.’”

“May sinasabi ka, Utoy?” tanong ni Miss Kurdapiya. “Nagmumura ka na naman?”

“Ah, hindi po ma’am.”

“Bumunot ka na, bago kita mapingot.”

Pumikit si Utoy. Bumunot habang nagdarasal: “Jocelyn…Jocelyn.”

Binuksan niyang dahan-dahan ang nakatuping papel… at napabulong siya ng mahinang “Putang ina…”

Hindi nga lahat ng pangarap natutupad.

Nabunot niya ang pangalan ni Miss Kurdapiya.

“Something sweet… para kay Ma’am?

“Alam ko na:

“PANUTSA!

“…Putsang buhay ‘to, o.”

(parol photo: marexflores.net )

Disyembre 18, 2009. Mga kataga , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , . TIMEtravel. Mag-iwan ng puna.

“BAGETS” baduy but BELOVED

PARA sa akin ang pelikulang “Bagets” ng Viva Films ang pinakakorning pagsusuma ng buhay-tinedyer noong Dekada ’80. Sa sobrang kakornihan nito, natatawa kami ng misis ko tuwing napapanood namin ito sa cable TV. Natatawa pero nagno-nostalgia. Guilty pleasure, ‘eka nga.

 Sunod usong-Bagets din kasi kami noong 1984 (edad-kinse kami noon). At unti-unti kong nadi-discover sa mga kuwentuhang-inuman kasama ng mga kaedad ko ngayon (kuwarenta na kami) na nasaan ka man naroon sa ‘Pinas noong pinalabas ito sa sinehan, malamang pa-bagets-bagets ka rin.

 ‘Eto ang “Ultimate Bagets Quiz” . Kung alam mo ang karamihan sa mga sagot sa tanong na ito, itanggi mo man, ikaw din ang magbibisto sa tunay mong nakaraan: (ANSWERS are at the end of this piece.)

 1. Sino ang kumanta ng theme song ng “Bagets” na may linyang “… I’m growing up, getting down, putting my both feet on the ground…”? Diabetic siya.

 2. Sino sa limang castmembers ng “Bagets” ang nakasalamin? Vice Mayor na siya ngayon.

 3. Sino ang pinakamatandang miyembro ng cast “Bagets” na sa tunay na buhay ay pinakasalan ang ka-love team niya sa pelikulang ito?

 4. Sino ang ka-loveteam ni JC Bonnin sa pelikula?

 5. Ano ang title ng dance anthem ng pelikula? Sinasayaw ito sa pamamagitan ng pagse-shake ng isang nakataas na braso, closed fist ( a la flying Superman), at ang isang kamay naman ay nakatapat sa tenga?

 6. Ano ang sinasakyan ni Herbert Bautista noong nakilala niya si Jobelle Salvador?

 7. Paano namatay ang karakter ni Yayo Aguila?

 8. Anong kanta ni Raymond Lauchengco ang background music sa date sequence nila ni Eula Valdes?

 9. Dalawa sa limang “Bagets” ang walang ka-date sa prom night sequence ng pelikula. Sino sila?

 10. Sinong foreign singer ang ina-idolize ni Aga Muhlach sa movie?

MGA SAGOT:

 1. Sino pa, di si Gary Valenciano. At kung alam mo ang title nito– “Growing Up” — malamang alam mo rin ang buong lyrics.

 2. Si Quezon City Vice-Mayor Herbert Bautista.

 3. Si William Martinez. Kinailangan siyang isama dahil siya ang pinakasikat na heartthrob noon. Malaking risk kasi ang pelikulang puro bago ang artista kaya hiniram siya from Regal Films. Ka-loveteam niya ang misis niya ngayong si Yayo Aguila.

 4. Si Chanda Romero. May-December affair ang drama nila.

 5. “Just Got Lucky” ng Joe Boxers. Hanggang ngayon ito pa rin ang isa sa most identified dance step ‘pag Dekada ’80 ang topic.

 6. Bisekleta ang sinasakyan ni Bistek nu’ng makita niyang nagdidilig ng halaman si Jobelle. Nahulog pa siya nang ma-love at first sight siya sa dalaga. Falling in love, literally.

 7. Namatay sa car crash ang karakter ni Yayo. Nakipag-drag race kasi si William habang angkas siya sa kool na kool nilang dune buggy.

8. Ang walang kamatayang “So It’s You”. Highlight ng sequence na ito ang pagkanta ni Raymond na naka-black tux siya at si Eula naman nasa gitna ng isang malaking staduium (Rizal Memorial?) at nakasuot ng pang-Santacruzang gown. Surreal.

 9. Sina Aga (dahil may asawa na ang love interest niya rito na si Baby Delgado) at si Herbert (dahil sa ending pa ng pelikula niya mapapasagot si Jobelle dahil akala niya boyfriend nito si Mon Alvir– pinsan pala).

 10. Sino pa, si Michael Jackson. Sumayaw pa si Aga ng “Wanna Be Starting Somethin” na tuluyan nang nagpabaduy kay Michael Jackson sa mga Pilipino.
REFLECTION:

Kung napangiti ka ng 8 out of 10 questions dito at alam mo ang sagot mentally (kahit ayaw mong sabihin verbally), naki-“Bagets” ka rin pala noon. At malamang hanggang ngayon, naggi-gel ka pa rin. May nakatago kang Topsiders na pang-driving (lame excuse). At ‘pag natutuwa ka sa sinabi ng isa mong kausap, sasagot ka ng “Nice one! (Sabay apir.)

Kung napag-isip ka ng 5 out of 10 questions dito at habang sinasabi mong “Oo nga, no. Naalala ko na,” closet-“Bagets” ang tawag sa’yo. Pilit mong kinakalimutan ang ’80s. Kasi siguro wala kang kabarkada noon. O wala kang naging boy friend o girl friend. In short, kulang sa pagkabata.

Kung wala kang alam (0 ang score mo), you need to see this flick.

You’re either too young or chromosome ka pa lang noong pinalabas ito:

part 1: http://www.youtube.com/watch?v=-fpftOPjJ3I&feature=related

part 2: http://www.youtube.com/watch?v=4PfzlII0L4Y&feature=related

part 3: http://www.youtube.com/watch?v=johse1ryNh8&feature=related

part 4: http://www.youtube.com/watch?v=_VJ4JKRXPOs&feature=related

part 5: http://www.youtube.com/watch?v=DGtDqN0gvo0&feature=related

THE REST OF THE MOVIE: Kayo na ang maghanap sa YouTube

(at magpasalamat tayo kay JONETTE salamat sa pag-a-upload ng klasik na ito)

Para maunawaan mo kung bakit may mga pag-uugaling baduy ang parents mo or mga nakakatanda mong kapatid, panoorin mo ito dahil ganito sila noon. Baduy na talaga… pero kool.

Nice one!!! Apppiiir!

(aLjI05)

Nobyembre 9, 2009. Mga kataga , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , . TIMEtravel. 2 mga puna.

TATTOO or FALSE

CB026533

(by ely m.) I also call this entry: “It’s easier to write in English as long as you don’t care about grammar and spelling.”

I HAVE always wanted a tattoo.

When I was 24, I planned to get one to match my Eddie Vedder hair (yes, it was the ‘90s).

But then I also needed an office job, so the hair had to go and without that as an accessory, getting a tattoo would have been pointless.

I was either going to be a rocker for the rest of my life or just be my geeky old self.  

That was 16 years ago today and I have remained a geek.

But I haven’t scratched out “get a tattoo” from my “to-do-list”.

To celebrate my 40th summer, I’ve decided that this is definitely the year.

I was on my way to the tattoo shop when I had this awful toothache.

It was aching like mad; I had to change my plan and went straight to the dentist.

She said I have an infracted tooth that’s pushing against my gums causing this terrible ache.

She said I need tooth extractions—that’s extraction with an “s”—meaning more than one.

If I remember correctly I only have two gum teeth left. So, they both had to go.

How the hell am I going to chew now?

She said she will make for me some dentures.

Or, if I was against that idea, I can  just keep my infected tooth and wait for my cheeks to swell.

That totally isn’t cool.

So, choices: A cool tattoo on my arm or an aching bloated face?

Suddenly, I was back in the ‘90s.

I had tears in my eyes when I said, “Make me some dentures… please.”

She made some molds of my teeth using this green plaster and told me my new dentures will be ready in a couple of days.

“This really is not cool,” I told her while shaking my head in disbelief.

“There’s a way to make it cool,” she answered.

“Put some water and ice in a glass…

“And dip your dentures in it overnight…

That will make it cooler…

“Happy birthday, old man.”

(photo from castlerockdental.com)

Nobyembre 7, 2009. Mga kataga , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , . I THOUGHT utot, WTF is GRAMMAR?!. Mag-iwan ng puna.

MICHAEL JACKSON FAREWELL– replays HERE!

thriller-michael-jackson

Malinaw na live video– as it happened July 7, 2009– for those of you who missed it.

CLICK the LINK BELOW:

MTV’s MICHAEL JACKSON: The Memorial

Hulyo 7, 2009. Mga kataga , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , . SHOO! biz. 6 mga puna.

Growing Up With MICHAEL JACKSON

 (LJI) MATAWA na kayong lahat, aamin ako today, I’m a big Michael Jackson fan. Kung magkakaroon kasi ng music playlist ang henerasyong kinabibilangan ko, malamang puro awitin ni Michael and pupuno dito. It was such a long time ago but I feel I need to write this down.

1. Give Love On Christmas Day (released 1970)

Sabi ng mga elders ng pamilya namin, noong mga bata pa raw kami, dinala nila kami sa isang concert ng Jackson 5 sa Araneta Coliseum diyan sa may Cubao, QC. Pero wala nga akong naaalala dito. Basta ang alam ko, isa sa senyales na malapit na ang Pasko sa bahay namin o sa buong Pilipinas ang pagpapatugtog till your ears bleed ng Christmas classic na “Give Love On Christmas Day” ng Jackson 5. At kung hindi n’yo pa alam, isang 12 year old Michael Jackson ang nagbu-vocals dito. At magpahanggang ngayon, required na chorus after ng linyang “…Taking time to be kind to one and all…” ang “hooo-hooo-hooo…”

2. She’s Out Of My Life (released 1979)

Hindi ko ‘to makakalimutan dahil kinanta ito ng isang babaeng classmate ko nu’ng high school para sa isang lalaking classmate ko rin. Sabi niya before singing, “This is dedicated to Neil…” at gaya nga ni Michael humihikbi din ‘yung girl at the end of the song dahil ayaw siyang pansinin si Neil. Natatawa naman si Neil dahil “HE’S out of my life” daw dapat ang tamang linya kung para sa kanya nga ‘yung dedication. Loko.

3. Don’t Stop Till You Get Enough (released 1979)

Sa sobrang kasikatan ng kantang ito ni Michael, may nag-translate nito in Tagalog. Ang kinalabasan ng linyang “Keep on with the force don’t, don’t stop till you get enough…” ay “Kaya John, magsumikap… dapat magsumikap ka…” at ginawa itong theme song ng “John En Marsha” ni Dolphy sa lumang Channel 9.

 4. Someone In The Dark (special edition, released 1982)

Kasama ang kantang ito sa isang special album na ni-release to promote the movie “E.T. (the Extra Terrestrial) ” na dinirek ni Steven Spielberg. Hindi ko alam ‘yun dahil sa VCD ko na napanood ang E.T. after 10 years from its original showing dahil ayaw ni Spielberg mag-release ng video version. Pero 10 years ko nga itong ginigitara dahil masarap siyang kantahin. Sabi ni E.T. sa gitna ng kanta “Thaaaaaank you” kay Michael. Sana sumagot si Michael nang “Your Wehhhhhhhhllcome.”

5. Billie Jean (released as a single 1983)

The 1984 Grammy Awards was the first one I ever watched on TV sa Channel 9 (again). Sa TV plug kasi nito, nominated si Michael for several Grammy Awards including Best R&B Song for Billie Jean. Laking pasalamat ko dahil it was truly an historic night. He ended up with a record 8 Grammy Awards. Kinabukasan na-realize ko naging Jackson fanatic akong bigla nang napansin kong ginagaya ko na ‘yung Jackson walk sa intro ng Bilie Jean video habang ini-imagine kong umiilaw ‘yung tiles ng sahig namin sa bawat hakbang ko. Later on, ‘yung isang best friend ko named his first child “Billy” after the song. Joke namin, para ‘pag malaki na si Billy puwede siyang utusang bumili ng alak ng tatay niya with the words, “Billy– bili Gin.”

6. Beat It (released as a single 1983)

This was the song that kept playing in my head everyday while walking to school. Walking to the beat, ‘eka nga. I love the guitar solo sa song na ito at kung meron ngang list ng best guitar solos in a pop song, ‘yung guitar solo dito sa “Beat It” ang No. 1 ko. At bakit nga hindi siya magiging hayup sa galing – si Eddie Van Halen (ng rock band na Van Halen) ang nag-solo dito. Hindi nga lang guitars ang magaling sa song. Hayup din ang choreography at dance moves ni Michael sa video. During this time I discovered dancing. I hated dancing. But it became a guilty pleasure. Sabi nga ni Madonna sa kantang “Into the Groove“…lock the doors so no one else could see…” Siyempre kasama na porma namin ‘yung pormang Michael: konting “S” na palawit ng buhok sa may bandang noo—a la Superman at secretly pagdadala ng sequined glove in my pocket. ‘Pag may nagtatanong kung bakit may sequined glove ako, sagot ko “Nagta-trapik ako dyan sa kanto.”

7. Thriller (released as an album 1982)

If you’re a child of the ‘80s, I’m sure you know some of the dance moves from this classic song and video. Naglabas ng “The Making of Thriller” noon at ang ginagawa namin ng mga barkada ko, sino-slow motion naming ‘yung video para lang ma-imitate every dance move. Dito nga naming napatunayan na possible palang umikot nang pitong beses gaya ni Michael kung naka-Blah Blah kang sapatos. Sa sobrang familiar nga ng choreography nito, may nag-perform nito perfectly sa high school field demo namin nu’ng 1984. So, ‘yung mga bilanggo na nagti-Thriller sa Youtube, sorry to say, hindi sila ang original.

8. I Just Can’t Stop Lovin You (released 1987)

College student ako na naglalakad pauwi sa loob ng SM North Edsa (hindi pa siya “City” noon) nu’ng marinig ko ang kantang ito. Sabi ko, “Kaboses ni Michael? It’s been 5 years mula nu’ng na-release ang “Thriller”—may bago kaya siyang album? Lo and behold, sa harap ng record store (Odyssey yata) naroon nga ang poster ng album na “Bad”! Unti-unti akong nangiti. Nagbalik sa aking alaala ‘yung teenage Michael Jackson phase ko  “Here we go again,” isip ko. Pero habang tinititigan ko ‘yung poster napansin ko, nag-iba na rin ang mukha ni Michael: mahaba ang buhok, maputi na may cleft chin at iba na naman ang kanyang ilong. He looked bad. Parang hindi kasi bagay ‘yung physical changes. Kaso sabi nga sa kanta, “I just can’t stop lovin you… Michael.” Nag-moonwalk ako happily the rest of my way going home na ikina-pudpod ng suot kong Chuck Taylor.

9. Smooth Criminal (released 1987)

“Moonwalker” ang title ng movie at dito pinagsama-sama ang lahat ng video ng album na “Bad”. Pinalabas ito sa isang movie theatre sa Recto kung saan malapit ang university namin. Buong tropa ko sa college nag-cut classes para lang manood nito at magsasayaw sa loob ng sinehan, especially during the extended video ng “Smooth Criminal”. It was the nearest thing to a Michael Jackson concert. Alam namin lahat ng kanta, alam naming ang dance moves at nagkabistuhan na na saan ka man lupalop ng Pilipinas lumaki, imposibleng hindi naimpluwensiyahan ang pagkabata mo ng musika ni Michael. Favorite dance move namin after watching “Bad” ay ang “crotch hold” (o hawak betlog). Dahil kay Michael hindi ka na nga mahihiya mag-adjust ng kargada mo in public kung kinakailangan.

 HISTORY WORLD TOUR—December 10 1996 Asia World, Paranaque.

After 15 looooong years, nangyari nga ang imposible. Nagkaroon ng concert schedule si Michael Jackson sa Pilipinas. Nagtatrabaho na ako by this time sa isang showbiz magazine. At parang pinagtagpo nga ng panahon dahil nakakuha ang editorial office namin ng invites para sa press launching ng concert sa Manila Hotel. First time ko sa Manila Hotel at napakaengrande ng “ambulance” sa loob, siyempre engrande din ang concert (‘eto ‘yung same video na ipinakita during the launch). Dahil sa excitement na na-build up in me during the press launch, hindi nga ako na-satisfy sa free tickets na bigay sa press na pinauupo ka sa pinakalikod ng reclaimed land are ng Asia World, sa tabi ng naglalakihang metal cargo containers na ginawa nilang pader. Bumili ako ng tatlong middle seat audience tickets worth 3 thousand pesos each, mapalapit sa aking idol. One for me, one for another friend na MJ fan din and one for my future-misis. Ubos ang laman ng credit card ko only for this once in a lifetime chance to get close to my childhood idol.

10. Childhood (released 1995)

Among the 30 songs na included sa double album na “HIStory” ito ang nas-stick sa mind ko. Sabi sa first line ng kanta, tinatanong tayo ni Michael: “Have you seen my childhood?” Only then I finally understood kung ano nga ba si Michael, ano siya sa buhay ko. Sa buhay natin.

Siya ‘yung nagpapaalala nu’ng mga masayang Pasko sa Pilipinas nu’ng musmos pa tayo sa “Give Love On Christmas Day”; ‘yung teenage loneliness nu’ng wala ka pang girlfriend sa “Someone In The Dark” ; falling totally in love sa “I Just Can’t Stop Lovin You”; makagunaw mundong teenage heartbreaks natin  sa “She’s Out Of My Life”; mga kalokohan ng tropang high school sa “Thriller”, “Beat It” at “Billie Jean” at goodtime sa college while listening to “Bad” at “Smooth Criminal”. Hindi lang pala nakadugtong si Michael sa ilang highlights sa buhay natin kundi naka-link din siya sa mga taong nakasama at nakilala natin habang pinapatugtog ang mga awitin niya sa radio o sa mga cassette at CD players noon. Kaya nga ‘pag nakikinig tayo ng iPod today ng illegally downloaded nating Michael Jackson song at ipipikit natin ang ating mga mata, nakikita natin muli ‘yung mga taong ‘yun at bumabalik lahat ng feelings from our own childhood.

After feeling like a child again during the two hour concert na ‘yun kung saan nakita ko ang 38  year old na si Michael nang malapitan, of course he looked old–er. May tiyan na—parang maliit beer belly. Parang nagli-lipsynch na. At parang hindi na niya kayang mag-spin seven times. But the same energy, the same passion and the same commitment to entertain us, hindi nawala. The crowd of 90,000 na nanood with us showed the same energy, passion and commitment kahit nga naghintay kami ng 15 years to get to that moment.

Pagkatapos ng concert, naglakad lahat ng audience from Paranaque hangang Manila bago makasakay ng taxi. Puno ang buong Roxas Blvd ng mga taong naglalakad: puyat, pagod, paos pero lahat nakangiti. Kami lalo dahil kung nakalimutan ko na nga ‘yung supposedly Jackson 5 concert sa Araneta nu’ng kamusmusan ko nu’ng late ‘70s—‘etong 1996 concert na ito ni Michael Jackson nagbalik muli for a moment ang “wonder in my youth”.

The next morning we all grew up and finally moved on (LJI).

Hulyo 2, 2009. Mga kataga , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , . SHOO! biz. 7 mga puna.

Noong Unang Panahon…

carabao

KUNG sino man ang nagsulat nito (definitely NOT ME. It was sent via email), salamat nang malaki at naipaalala niya kung ano ‘yung mga bagay na nami-miss naming medyo “mature” na at kung ano ang nami-miss ng mga bata ngayon. Totoo nga mahirap ibalik ang nakaraan pero pwede namang balik-balikan.

Noong unang panahon…

Si Nanay ay nasa bahay pag-uwi namin galing sa paaralan.

Walang mga bakod at gate ang magkakapit-bahay, kung meron, gumamela lang.

10 sentimos o diyes lang ang baon: singko sa umaga, singko sa hapon.

Merong free ang mga patpat ng ice drop: buko man o munggo.

Mataas ang paggalang sa mga guro at ang tawag sa kanila ay Maestro/a.

Di binibili ang tubig, pwedeng maki-inom sa di mo kakilala.

Malaking bagay na ang pumunta sa ilog para mag-picnic, o kaya sa tumana.

Grabe na ang kaso pag napatawag ka sa principal’s office o kaya malaking kahihiyan kapag bagsak ka sa exams.

Simple lang ang pangarap: makatapos, makapag-asawa, mapagtapos ang mga anak…

Pwedeng iwan ang sasakyan at ibilin sa hindi mo kakilala; wala namang lock ang mga jeep na Willy’s noon.

Mayroon kaming mga laruan na gawa namin at hindi binili: trak-trakan (gawa sa rosebowl ang katawan at darigold na maliit ang mga gulong, “sketeng” (scooter) na bearing na maingay ang mga gulong at de-sinkong pako para sa preno; patining na pinitpit na tansan lang na may 2 butas sa gitna para suotan ng sinulid (pwede pang makipag-lagutan) ; sumpak, pilatok, boca-boca, borador, atbp.

Di nakikialam ang mga matanda sa mga laro ng mga bata: kasi laro nga iyon.

Maraming usong laro at maraming kasali: laste, gagamba, turumpo, tatsing ng lata, pera namin ay kaha ng Philip Morris, Malboro, Champion (kahon-kahon yon!)

May dagta ang dulo ng tinting na hawak mo para makahuli tutubi, nandadakma ka ng palakang tetot, pero ingat ka sa palakang saging dahil sa kulugo.

Butas na ang sakong ng Spartan mong tsinelas – suot mo pa rin.

Namumugalgal ang pundiya ng kansolsilyo mo kasi nakasalampak ka sa lupa.

Sa modernong buhay at sa lahat ng kasaganaan sa high technology.. . di ba minsan nangarap ka na rin… mas masaya noong araw!

Sana pwedeng maibalik…

Takot tayo ngayon sa buhay. Kasi maraming napapatay, nakikidnap, maraming addict at masasamang loob…

Noon takot lang tayo sa ating mga magulang at mga lolo at lola. Pero ngayon, alam na natin na mahal pala nila tayo kayat ayaw tayong mapahamak o mapariwara.. . Na una silang nasasaktan pag pinapalo nila tayo…

Balik tayo sa nakaraan kahit saglit…

Bago magkaroon ng internet, computer, at cellphone.

Noong wala pang mga drugs at malls.

Bago pa nauso ang counter strike at mga game boys.

Tayo noon…

Doon …

Tinutukoy ko ang harang taga o tumbang preso kapag maliwanag ang buwan.

Ang pagtatakip mo ng mata pero nakasilip sa pagitan ng mga daliri pag nanonood ka ng nakakatakot sa  “Mga Aninong Gumagalaw”

Unahan tayong sumagot sa Multiplication Table na kabisado natin, kasi wala namang calculator.

Pag-akyat natin sa mga puno; pagkakabit ng kulambo, lundagan sa kama.

Pagtikwas o pagtitimba sa poso; pingga ang pang-igib ng lalake at may dikin naman ang ulo ng babae.

Inaasbaran ng mga suberbiyo.

Nginig na tayo pag lumabas na ang yantok-mindoro o buntot-page.

Nai-sako ka rin ba? O kaya naglagay ka ba ng karton sa pwet para hindi masakit ang tsinelas o sinturon?

Pamimili ng bato sa bigas; tinda-tindahan na puro dahon naman; bahay-bahayan na puro kahon; naglako ka ba ng ice-candy o pandesal noong araw?

Karera sa takbuhan hanggang maubos ang hininga; pagtawa hanggang sumakit ang tiyan.

Meron pa bang himbabao, kulitis at pongapong? O kaya ang lukaok, susuwi at espada?

“‘Susmaryosep” ang nadidinig mo pag nagpapaligo ng bata…

“Estigo santo” kapag nagmamano.

Mapagod sa kakalaro, minsan mapalo; matakot sa “berdugo” at sa “kapre”.

Tuwang-tuwa kami pag tinalo ang tinale ni itay kasi may tinola!

‘Yung crush mo?

‘Pag recess: mamimili ka sa garapon ng tinapay -alembong, taeng-kabayo o biscocho?

Pwede ring ang sukli ay kending Vicks (meron pang libreng singsing) o kaya nougat o karamel.

Kung gusto mo naman – pakumbo o kaya kariba, mas masaya kung inuyat.

Puriko ang mantika, at mauling na ang mukha at ubos na ang hininga mo sa ihip kasi mahirap magpa-rikit ng apoy.

Madami pa…

Masarap ang kamatis na piniga sa kamay at lumabas sa pagitan ng daliri para sa sawsawan; ang palutong pag isawsaw sa sukang may siling labuyo; ang duhat kapag inalog sa asin; ang isa-sang isubo ang daliri kasi puno na ng kanin…

Halo-halo: yelo, asukal at gatas lang ang sahog.

Sakang ang lakad mo at nakasaya ka kasi bagong tuli ka; o naghahanap ka ng chalk kasi tinagusan ang palda mo sa eskwelahan.

Lipstick mo ay papel de hapon.

Labaha ang gamit para sa white-side-wall na gupit.

Naglululon ka ng banig pagkagising; matigas na amirol ang mga punda at kumot; madumi ang manggas ng damit mo kasi doon ka nagpapahid ng sipon, di ba? Pwede rin sa laylayan…

May mga program kapag Lunes sa paaralan.

May pakiling kang dala kung Biyernes kasi magi-isis ka ng desk.

Di ba masaya? Naalala mo pa ba?

Wala nang sasaya at gaganda pa sa panahon na ‘yon…

Masaya noon at masaya pa rin tayo ngayon habang inaalaala iyon…

‘Di ba noon…

Ang mga desisyon ay ginagawa sa awit na “Sino ba sa dalawang ito? Ito ba o ito?” Pag ayaw ang resulta di ulitin: “Sino ba sa dalawang ito? Ito ba o ito?”…

Awit muna: “Penpen de Serapen, de kutsilyo, de almasen. How how the carabao batuten…”

Presidente ng klase ay ang pinakamagaling, hindi ang pinaka-mayaman.

Masaya na tayo basta sama-sama kahit hati-hati sa kokonti.

Nauubos ang oras natin sa pagku-kwentuhan, may oras tayo sa isat-isa.

Naaasar ka kapag marami kang sunog sa sungka; kapag buro ka sa pitik-bulag o matagal ka ng taya sa holen.

‘Yung matatandang kapatid ang pinakaayaw natin pero sila ang tinatawag natin pag napapa-trouble tayo.

‘Di natutulog si Inay, nagbabantay pag may trangkaso tayo; meron tayong skyflakes at Royal sa tabi at pahihigupin ng mainit na Royco.

Kung naaalaala mo ito… nabuhay ka na sa

KAPAYAPAAN!

Pustahan tayo nakangiti ka pa rin!

Kung naka-relate ka sa lahat ng nabanggit sa itaas, ibig sabihin lang niyan ay…
MATANDA ka na rin! He he he!

Pero kung hindi ka maka-relate, tanungin mo lolo, lola, tatay, nanay mga tiyuhin at tiyahin mo at siguradong mapapangiti rin sila.

more reminiscing…

(photo from pbiongriffin)

Hunyo 20, 2009. Mga kataga , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , . TIMEtravel. 26 mga puna.